Ξεφτίλα Ροϊδολασκαράτων Νο1: “Σύμφωνο Συμβίωσης: Η Εκκλησία να ζητήσει συγγνώμη”

Αγαπητοί φίλοι, τόσο καιρό δεν πρόλαβα να γράψω κάτι από μόνος μου... Όμως θέλω πριν φύγω για διακοπές να κάνω κάποιες αναρτήσεις... Οπότε δανείζομαι κάποια από τα "παθήματα του Γουΐνι" που έγραψε ο Δηδρ... Ο "Δηδρ" συμμετείχε τακτικά στιος συζητήσεις στο μπλογκ των Ροϊδολασκαράτων και τους έχει ξεβρακώσει πολλές φορές... τους καϊμένους...

------

· Δηδρ

“Τα παθήματα του Γουΐνι”, Μέρος πρώτον

παραμυθο-Ιστοσελίδα: http://roides.wordpress.com/2008/03/18/180308a/

Το σημείο όπου το “παραμύθι” ξεπέρασε κάθε προηγούμενο…
Στην ιστοσελίδα με τίτλο: “Σύμφωνο Συμβίωσης: Η Εκκλησία να ζητήσει συγγνώμη” δίνουν ρεσιτάλ:

- Ονομάζουν ΑΓΙΑ (!) τη θεοδώρα.

- Ονομάζουν εμέσως ΑΓΙΟ (!) τον σύζυγό της Ιουστινιανό (ιερό ζεύγος το λένε…)

- Επικαλούνται ως ΠΗΓΗ (!) τα “Ανέκδοτα” του Προκοπίου.

Βέβαια τα τρία παραπάνω παραμύθια, απαντήθηκαν αλλού και θα τα δούμε με τη σειρά τους.
Υπάρχει όμως το πλέον απίστευτο:

- Παραμύθι #1: Λένε ότι ο Γάμος δεν ήταν πάντα μυστήριο για την Εκκλησία!

- Παραμύθι #2: Λένε ότι ιερέας, παρών σε γάμο ήταν για πρώτη φορά επί Ιουστινιανού!

- Παραμύθι #3: Λένε ότι μέχρι τον 12ο αιώνα, ο γάμος των ορθοδόξων δεν ακολουθούσε το σημερινό λειτουργικό πρότυπο!

Και βέβαια εκτοξεύεται η σχετική απάντηση η οποία τους “αποκαλύπτει ανοχύρωτους” ενώπιον όλων για τα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ και ΑΣΥΣΤΟΛΑ “ανεπίτρεπτα συμπεράσματα” που βγάζουν από το μυαλό τους, και τις διαστροφές που έχουν προκαλέσει στην ιστορία: Ιστορικές πηγές από τον ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΙΩΝΑ (!) διαλύουν όλα τα ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ τους:

ΕΔΩ, διάψευση μία:
http://roides.wordpress.com/2008/03/18/180308a/#comment-8770

Δηδε

Για το γεγονός ότι οι δύο τύποι “Ροΐδης” και “Λασκαράτος” (που καμμία σχέση δεν έχουν με τα προτερήματα των προσώπων των οποίων τα ονόματα καπηλεύονται), γράφουν απλώς ό,τι τους κατέβει, πιστεύω όλοι το έχουν καταλάβει. Για να το έχουμε όμως και γραμμένο, παραθέτω παρακάτω μερικές παρατηρήσεις για τις ανοησίες που γράφτηκαν:

Παραμύθι της χαλιμάς #1

“Ο Ιουστινιανός όπως θα δούμε, ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας που θέσπισε την απλή παρουσία κληρικών σε ένα είδος γάμου, που για πολλούς αιώνες ακόμη (12ος αι.), δεν θεωρείτο μυστήριο, άρα μέχρι τότε, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ζούσαν σύμφωνα με την Σύνοδο του κ.Άνθιμου Θεσσαλονίκης, σε πορνεία..”

Ασφαλώς πρόκειται για μια γκάφα τεραστίων διαστάσεων. Συχνά σκέφτομαι πως είναι δυνατόν άνθρωποι να δημοσιοποιούν με τέτοια έπαρση εντελώς λανθασμένες πληροφορίες, χωρίς να κάνουν ένα στοιχειώδη έλεγχο. Καλά να πάθουν:

Ο Τερτυλλιανός λοιπόν που γεννήθηκε το 160, πολύ-πολύ νωρίτερα από τον …6ο αιώνα του Ιουστινιανού που οι τελούντες εν αγνοία μας λένε, γράφει για ότι τον “γάμο τον συνάπτει η Εκκλησία…και τον επισφραγίζει η ευλογία”!:

“matrimonii quod ecclesia conciliat…et consignat benedictio” (PL 1, 1302A)

Όπως γράφει ο Αμβρόσιος τον 4ο αιώνα:

“Cum ipsum conjugium sacerdotali et benedictione sanctificari oporteat” (PL 16, 984C)

Όπως γράφει ο Μ. Βασίλειος στα μέσα του 4ου αιώνα:

“Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας…προς κοινωνίας γάμου συνέλθητε, ο της φύσεως δεσμός, ο δια της ευλογίας ζυγός, ένωσις έστω των διεστώτων.” (PG 29,160)

Όπως γράφει ο Ιω. Χρυσόστομος στα μέσα του 5ου αιώνα:

“τι τα σεμνά του γάμου εκπομπεύεις μυστήρια;…ιερέας καλείν και δι ευχών και ευλογιών την ομόνοιαν του συνοικεσίου συσφίγγειν” (PG 54,443)

Και ξεκαθαρίζει έτσι ακόμη περισσότερο τις ανοησίες που γράφτηκαν από τους Ροΐδηδες και τους Λασκαράτους…Ο ευλογημένος από την εκκλησία μυστηριακός γάμος είναι πανάρχαιο χριστιανικό γεγονός.

Εκτός των παραπάνω, διασώζονται και μαρτυρίες για κάποια στοιχεία της ιεροπραξίας όπως τα δαχτυλίδια που αναφέρει ο Τερτυλλιανός, τα στέφανα τουλάχιστον από τον 4ο αιώνα που αναφέρει ο Χρυσόστομος, το νυφικό πέπλο που αναφέρει ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων.

Παραμύθι της χαλιμάς #2

“ουδέποτε καθιερώθηκε στην Ανατολική Εκκλησία ο γάμος ως μυστήριο, όπως θα δούμε, παρά μόνον την εποχή του Αλέξιου Κομνηνού…στο όνομα μιας ανύπαρκτης παράδοσης.”

Εδώ συναντάμε το πιο απίστευτο απ’ όλα: “ανύπαρκτη παράδοση” και “μη καθιέρωση στην ανατολική εκκλησία ο γάμος ως μυστήριο”!

Πως γίνεται να συμβαίνει αυτό για τον γάμο, που θεσπίζεται-δογματίζεται από την ίδια την Καινή Διαθήκη! Και μόνο η αναφορά αυτή στην προς Εφεσίους επιστολή, έφτανε και περίσευε για να τελείται άπαξ διαπαντώς ο Γάμος ως Μυστήριο.

Αλλά όχι μόνο αυτό: σε μια ολόκληρη σειρά αιώνων η παράδοση αυτή τηρείται και διαωνίζεται από σειρά πατέρων της εκκλησίας και αυτό να το παραβλέπουν οι εν λόγω κύριοι λέγοντας ότι δεν καθιερώθηκε παρά τον 12ο αιώνα!.

Κι όμως, από τον 2ο αιώνα ο γάμος ονομάζεται, χαρακτηρίζεται και πιστεύεται ως ΜΥΣΤΗΡΙΟ και η σειρά των έργων στα οποία συμβαίνει αυτό είναι πράγματι μεγάλη:

2ος αιώνας:

Ειρηναίος, PG 7,532B
Ειρηναίος, PG 7,1397A

3ος αιώνας:

Ωριγένης PG 12,643C
Ωριγένης PG 13,117A
Μεθόδιος PG 18,61B

4ος αιώνας (ενδεικτικά)

Ι. Χρυσόστομος PG 51,229 κ.ε.
Μ. Αθανάσιος PG 27,618
Μ. Βασίλειος PG 30,769Β
Γρηγόριος Θεολόγος PG 36,292Α
Αββάς Ησαΐας PG 40,1189Α
Επιφάνιος Κύπρου PG 42,113Β
Γρηγόριος Νύσσης PG 45,1060Α

5ος αιώνας

Κύριλλος Αλεξανδρείας PG 72,793Β
Θεοδώρητος Κύρου PG 82,549Α

6ος αιώνας

Προκόπιος Γαζαίος PG 87,2664B
Αναστάσιος Σιναΐτης PG 89,856B

7ος αιώνας

Μάξιμος Ομολογητής PG 91,681Α
Ιωάννης Δαμασκηνός PG 96,93Α

και αργότερα ο Φώτιος, ο Θεοφύλακτος και πολλοί άλλοι, και όλοι οι παραπάνω ΠΡΙΝ τον 12ο αιώνα!

Πως είναι δυνατόν βρε αθεόφοβοι, να αναφέρεται-δηλώνεται-χαρακτηρίζεται, επί σειρα αιώνων, έργων και πατέρων ο Γάμος ως μυστήριο, και να μας λέτε χωρίς αιδώ ότι “ο γάμος έγινε μυστήριο τον 12ο αιώνα” και μάλιστα από …ανύπαρκτη παράδοση;!

Το κερασάκι στην τούρτα…

“Καταλήγω: Η Σύνοδος να πάρει πίσω τις βρισιές της, αλλιώς ας προχωρήσουν όσοι αισθάνονται πως τους αφορά η συκοφαντική δυσφήμηση σε κοινή προσφυγή στη Δικαιοσύνη. Υποθέτω πως στο τέλος του δρόμου, θα υπάρξει αν χρειαστεί και η δυνατότητα της προσφυγής σε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.”

Η ελευθερία του λόγου φίλτατοι, ισχύει για τους πάντες και όπως βλέπουμε ισχύει μια χαρά για τους δύο ονοματοκάπηλους: τον τύπου “Ροΐδη” και τον τύπου “Λασκαράτο” (πως λέμε “τύπου φρανκφούρτης”, “τυρί τύπου φέτα” κ.λπ.). Οι παραπάνω δύο συκοφάντες, διαστροφείς της αλήθειας και άσχετοι με το αντικείμενο, αν και το μόνο που γνωρίζουν είναι ο οχετός ύβρεων και η παραπληροφόρηση, απολαμβάνουν μια χαρά την ελευθερία τους την οποία θα ήθελαν πολύ αλλά δεν θα τους γίνει η χάρη να τη στερήσουν σε άλλους…

Εϊναι σαφές ότι στο διαδίκτυο το παραμύθι πάει σύννεφο. Θα πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που το ψέμα το μεταχειρίζονται χωρίς ενδοιασμούς και εμείς οι υπόλοιποι που έχουμε την τάση να θεωρούμε πως οι γύρω μας είναι καλοπροαίρετοι, λέμε “λες να είναι έτσι;”. Και βέβαια δεν είναι έτσι. Τίποτε δεν πρέπει να πιστεύει κανείς αν δεν ελέγξει από που προέρχονται οι πληροφορίες (αυτό ισχύει και για τις δικές μου πληροφορίες).

Και ΕΔΩ, διάψευση δεύτερη:
http://roides.wordpress.com/2008/03/18/180308a/#comment-8789

Ο τύπου “Λασκαράτος”, με παραπέμπει στον Τρωιανό. Ο οποίος όμως τι λέει; Διαβάσατε;

Να σας πω εγώ: ΔΕΝ ΛΕΕΙ από πότε η εκκλησία κάνει μυστηριακό γάμο με την ευλογία ιερέα, αλλά αναφέρεται στην νομική διάσταση που ονομάζεται “σύναψη γάμου” γενικά. Γιατί να πω την αλήθεια, αν ο Τρωιανός έλεγε κάτι τέτοιο, “δυστυχώς” οι πηγές μαρτυρούν το αντίθετο και αυτές πιστεύουμε.

Και επειδή με “φτιάχνει” όταν μια πηγή όπως το online JOURNAL χρησιμοποιεί τον Γίββωνα, έναν πορωμένο αντιχριστιανό που έγραψε πριν…250 χρόνια και σήμερα όλοι τον θεωρούν μονόπλευρο και ξεπερασμένο, απαντώ στις ανοησίες του:

Κανόνας 9 της εν Γάγγρα συνόδου (μέσα 4ου αιώνα):

“Ει τις παρθενεύοι ή έγκρατεύοιτο, ώς αν βδελυκτών των γάμων αναχωρήσας, καί μή δι’ αυτό το καλόν καί άγιον τής παρθενίας, ανάθεμα έστω.”

που σημαίνει:

“Αν κάποιος μένει παρθένος ή εγκρατεύεται αποφεύγοντας το γάμο επειδή τον αποστρέφεται και όχι γι’ αυτήν καθαυτήν την ωραιότητα και την αγιότητα της παρθενίας, να αναθεματίζεται.”

Κανόνας 1 της εν Γάγγρα συνόδου:

“Ει τις τόν γάμον μέμφοιτο, και την καθεύδουσαν μετά του ανδρός αυτής, ούσαν πιστήν και ευλαβή, βδελύσσοιτο ή μέμφοιτο, ως αν μη δυναμένην εις βασιλείαν εισελθείν, ανάθεμα έστω.”

που σημαίνει:

“Αν κάποιος μέμφεται το γάμο και αποστρέφεται ή ψέγει τη γυναίκα που κοιμάται με τον άντρα της και είναι πιστή και ευσεβής, γιατί τάχα δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία των ουρανών, να αναθεματίζεται.”

Δηλ. όχι μόνο ο Γίββωνας (που ως γνωστόν …δεν ήξερε ελληνικά!) λέει σάχλες για την αντίθεση του χριστιανισμού στον γάμο, αλλά η Εκκλησία είναι αμείλικτη ενάντια σε εκείνους που θα τολμήσουν να υποτίμήσουν τον γάμο!

Και συνεχίζω για τον Τρωιανό. Με την εισαγωγική φράση του:

“Η σύνδεση ιεροτελεστίας και συνάψεως του Γάμου”

δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπήρξε άνθρωπος που να καταλάβει ότι σημαίνει πως μέχρι τότε …δεν υπήρχε ιερουργία του γάμου στην Εκκλησία!!!!!!! Η φράση “σύναψη γάμου” από τον Τρωιανό, αναφέρεται απλώς στην νομική της μορφή, αυτή που έχει για το κράτος. π.χ.

“Τη σύναψη γάμου αφορούν, αμέσως ή εμμέσως, οι εξής διατάξεις”

“Τους όρους του γάμου καθόρισε ο ΑΚ στο άρθρο 1350: «Για τη σύναψη του γάμου απαιτείται…”

“Αν ο τελευταίος αρνείται να συναινέσει, το δικαστήριο μπορεί, αφού τον ακούσει, να δώσει την άδεια για τη σύναψη του γάμου…”

“Εκτός από τα άρθρα 1350-1352 ΑΚ που αφορούν τους όρους για τη σύναψη του γάμου…”

κ.λπ. κ.λπ.

Και συνεχίζει ο φίλτατος τύπου “Λασκαράτος”:

“οι ορθόδοξοι παντρευόντουσαν χωρίς θρησκευτική τελετή…Ανάλογα θα βρεις και στην εξειδικευμένη “Ηθική και Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια”, που τώρα δεν την έχω πρόχειρη.”

Μα καλά βρε άνθρωπε. Πριν γράψεις την φράση αυτή, πήρες στα χέρια σου τη ΘΗΕ; Την διάβασες να δεις ότι λέει ΑΚΡΙΒΩΣ τα αντίθετα από αυτά που γράφεις; Άσε λοιπόν, μην κουράζεσαι. Την έχω εγώ πρόχειρη. Στον 4ο τόμο, μετά από μια αναφορά σε εδάφια από ομιλίες του Χρυσοστόμου γράφει:

“Έκ των λόγων τούτων του Χρυσοστόμου δύναται να συναχθή το συμπέρασμα ότι εις την χριστιανικήν Ανατολήν η ιερατική ευλογία παρείχετο ήδη και κατά την μνηστείαν, επαναλαμβανόμενη πάντως και κατά την τέλεσιν του γάμου, ενώ, ως φαίνεται εκ του Τερτυλλιανού, εν τη Δύσει παρείχετο η ιερατική ευλογία μόνον κατά την σύναψιν του γάμου.” (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ.4, στ. 213-214)

και παρακάτω:

“Αξιοσημείωτον είναι και το ότι, πλην των Λατίνων και αι κατά τον Ε’ αιώνα αποσπασθείσαι αιρετικοί παραφυάδες των Μονοφυσιτών και Νεστοριανών συγκαταλέγουν τον γάμον εις τα επτά μυστήρια. Ωσαύτως αρχαία ευχολόγια συμπεριλαμβάνουν μετά διαφόρων άλλων ιερουργιών και τύπους ιερολογίας του γάμου.” (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ.4, στ. 214)

και αλλού:

“Η περικοπή Εφεσ. ε’ 22 κ.έξ. και δη ο στίχ. 32 παριστά γλαφυρώς “την σύζευξιν ανδρός και γυναικός ως εικόνα της ενώσεως του Ιησού Χριστού μετά της Εκκλησίας, αποκαλούσα τον γάμον μέγα μυστήριον” (Ανδρούτσου, Δογματική, 1907, σ. 396) και είναι κατ’ εξοχήν ενδεικτική της όλης ιδιαζούσης χριστιανικής θεωρήσεως του γάμου κατά την ουσίαν και την σύναψιν αυτού. Αφ’ ετέρου και η μετέπειτα εκκλησιαστική παράδοσις υποδεικνύει εμμέσως ότι ο γάμος ως μυστηριακή πράξις έχει αποστολικήν την προέλευσιν.” (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ.4, στ. 210)

Είπατε τίποτα για…12ο αιώνα από την “εξειδικευμένη” ΘΗΕ;

Και όχι μόνο δεν υπήρχε γάμος χωρίς ιερουργία και χωρίς ιερέα, αλλά ίσα-ίσα στην αρχή τελείτο μέσα στα πλαίσια της θείας λειτουργίας όπου διαβάζονταν οι ειδικές ακολουθίες και ευχές για τον γάμο! Αντί δηλ. να γίνονται απογεύματα Σαββάτου ή Κυριακής, γίνονταν την Κυριακή το πρωί, εν τω μέσω της πιο ευλογημένης στιγμής της χριστιανοσύνης, της τέλεσης της θείας ευχαριστίας. Τόσο σημαντικός ήταν λειτουργικά ο Γάμος:

“Η ένταξη της ευλογίας του γάμου στο πλαίσιο της θ. ευχαριστίας περιόρισε την ανάπτυξη των ιδιαίτερων στοιχείων μιας ειδικής ακολουθίας του μυστηρίου του γάμου, η οποία καλυπτόταν τόσο από τις ειδικές ευχές για τον αγιασμό της εγγάμου σχέσεως, όσο και από την όλη ακολουθία της θ. Λειτουργίας. Βεβαίως, οι πρώτες απλές μορφές ευλογίας και αγιασμού της εγγάμου σχέσεως αναπτύχθηκαν με την αξιοποίηση σχετικών στοιχείων από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη“ (Φειδάς Βλ., “Εκκλησιαστική Ιστορία”, Α’, σ. 271).

Και όπως λέει η ΘΗΕ:

“Επειδή αι ακολουθίαι του Βαπτίσματος και του Γάμου ήσαν το πάλαι συνδεδεμένοι μετά του Μυστηρίου της θ. Ευχαριστίας, άρχονται αμφότεροι μετά της δοξολογικής επευλογήσεως αυτής “Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός…”. (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τ.4, στ. 217)

Στα 60 περίπου από τα αρχαιότερα σωζόμενα χειρόγραφα από το Σινά το Άγιο Όρος και αλλού, υπάρχουν συλλογές ευχών και τυπικά τέλεσης γάμου αλλά δεν αναφέρονται ονόματα δημιουργών των ευχών.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
——–

Τέλος να αναφερθώ σε προνόμια πνευματικότητας. Αυτός που δεν πιστεύει, τι κόπτεται για την λειτουργική, παραδοσιακή φρασεολογία της Εκκλησίας; Είναι δυνατόν να με απασχολήσει ποτέ εμένα η αντίστοιχη φρασεολογία του ιμάμη που με λέει άπιστο ή ονομάζει την ακάλυπτη γυναίκα μιαρή ή του βουδιστή που λέει ότι θα χάσω την νιρβάνα; Δεν μπορώ να το καταλάβω…

Για την Εκκλησία, κάθε ερωτική σχέση πλην αυτής που γίνεται στον γάμο (οπότε έχει μια ωραία γυναίκα για να περνάει ερωτικά βράδια μαζί της και με την ευλογία του Απ. Παύλου…) ονομάζεται πορνεία. Τελεία και παύλα.

Είναι άλλο θέμα το αν η εκκλησία θα μπορούσε να προσαρμόσει το λεξιλόγιο (χωρίς την παραμικρή έκπτωση στα πιστεύω της) ώστε να μην απωθούν κάποιες λέξεις, αφού σήμερα ονομάζουμε κατά κόσμον την πορνεία ως επί αμοιβή σχέση. Αυτό είναι άλλο θέμα, και άλλο να λέει κάποιος ότι επειδή χρησιμοποιείς την τάδε φρασεολογία της παράδοσής σου εγώ θα σου κάνω αγωγή! Αυτά είναι αστειότητες.

Και ΕΔΩ, διαπόμπευση τρίτη:
http://roides.wordpress.com/2008/03/18/180308a/#comment-8802

τύπου “Λασκαράτος”

Η επιχειρηματολογία σου στερείται σοβαρότητας:

Πρώτα δηλώνεις ότι η ΘΗΕ είναι εξειδικευμένη και συμφωνεί με τη γνώμη σου και σε διαψεύδω. Και τώρα λες ότι η ΘΗΕ την οποία εσύ επικαλέστηκες θέλει να κουκουλώσει το πράγμα. Και φίλτατε…η ΘΗΕ αναλύει το ζήτημα σε 35 ολόκληρες στήλες, και είναι πράγματι ένα τεράστιο λήμμα με όλες τις πληροφορίες.

Τώρα σε διαψεύδω περίτρανα και με την Πάπυρος-Λαρούς-Μπιτάνικα (και είμαι σίγουρος το ίδιο θα γίνει και με του ελευθερουδάκη όταν την ξεθάψω):

Η πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα (έκδοση 2004) στο κομμάτι “Δογματική” του λήμματος “Γάμος” γράφει στις πρώτες κιόλας σειρές:

“Η Εκκλησία μάλιστα θεωρεί την παρουσία του Χριστού στον γάμο της Κανά ως σημείο εξυψώσεως του γάμου, από τον ίδιο τον Χριστό, σε μυστήριο. Γι’ αυτό ανέκαθεν η Εκκλησία τελούσε τον γάμο με ιερολογία, ως το μυστήριο με το οποίο μεταδιδόταν η Θεία Χάρη όπως μαρτυρούν τα αρχαία Ευχολόγια και οι Πατέρες.”

Είπες τίποτα για την εγκυκλοπαίδεια φίλτατε; Διάψευση και πάλι λοιπόν των ισχυρισμών σου. “Ανέκαθεν η ιερουργία στο γάμο”.

Ας πρόσεχες…

Ξύπνα “Λασκαράτος”. Δεν με ενδιαφέρει να παραδεχτείς ότι είσαι άσχετος. Έτσι ή αλλιώς το βλέπουν όλοι.

Επιπλέον, φίλτατε αν γνώριζες, θα ήξερες ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μεσω Οικουμενικής Συνόδου ορίζει ότι:

“…πάντα τον κλήρον και τον λαόν εκδιδάσκειν τους της ευσέβειας λόγους, εκ της θείας γραφής αναλεγομένους τα της αληθείας νοήματα τε, και κρίματα, και μη παρεκβαίνοντας τους ήδη τεθέντας όρους, ή την εκ των θεοφόρων Πατέρων παράδοσιν…” (Κανόνας 19 της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου)

Η Οικουμενική Σύνοδος λοιπόν ορίζει σαφώς ότι υποχρεωτικά ακολουθείται η “εκ των θεοφόρων Πατέρων παράδοση” και την παράδοση αυτή σου την παρέθεσα από τον 2ο αιώνα και την ίδια την ΚΔ που δηλώνει σαφώς ότι ο γάμος είναι μυστήριο.

Ειρηναίος, Ωριγένης, Μεθόδιος, Χρυσόστομος, Αθανάσιος, Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Αββάς Ησαΐας, Επιφάνιος Κύπρου, Γρηγόριος Νύσσης, Κύριλλος Αλεξανδρείας, Θεοδώρητος Κύρου, Προκόπιος Γαζαίος, Αναστάσιος Σιναΐτης, Μάξιμος Ομολογητής, Ιωάννης Δαμασκηνός, Φώτιος, Θεοφύλακτος και τόσοι άλλοι, δογματίζουν σαφώς με βάση την Οικουμενική Σύνοδο ότι Ο ΓΑΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΟ και σου έφερα τις πηγές παραπάνω με τόμο και στήλη.

Και τελικά θυμίζω και πάλι:

Κάνεις ανόητη κριτική για τον Φειδά στην οποία οφείλω να μην δώσω καμμία βάση, γιατί πρόκειται για έναν έγκριτο πανεπιστημιακό και εσύ είσαι ένα τίποτα που λες διαρκώς παραμύθια και όχι μόνο αυτό, αλλά κάνεις αυτό ακριβώς για το οποίο ψευδώς κατηγορείς τον Φειδά δηλ. πισωγυρίσματα της αλεπούς:

Έγραφες αν θυμάσαι:

“οι ορθόδοξοι παντρευόντουσαν χωρίς θρησκευτική τελετή…Ανάλογα θα βρεις και στην εξειδικευμένη “Ηθική και Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια”, που τώρα δεν την έχω πρόχειρη.”

και μετά εντελώς ξεδιάντροπα, χωρίς να κοκκινίζεις που διαβάζουν τόσοι άνθρωποι γράφεις:

“Ασφαλώς η Ηθική Εγκυκλοπαίδεια κάνει ότι μπορεί να κουκουλώσει το πράγμα”

Είσαι σοβαρός με αυτά που γράφεις; Έχεις καμμία σχέση με τη σοβαρότητα και θα κρίνεις τον Φειδά ως πηγή;

Οι θέσεις σου είναι τραγικές και αντιφατικές:

- έχεις ήδη επικαλεσθεί την ΘΗΕ και έλεγες ΨΕΜΑΤΑ

- έχεις ήδη επικαλεσθεί την Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα στο θέμα της ιερλογίας και έλεγες πάλι ΨΕΜΑΤΑ

- έχεις ήδη επικαλεσθεί την δήθεν ανύπαρκτη παράδοση ενώ υπάρχει από τον 2ο αιώνα άρα έλεγες ΨΕΜΑΤΑ

- έχεις ήδη επικαλεσθεί την δήθεν ανυπαρξία εκκλησιαστικής τελετής στο γάμο ενώ βάση πηγών (ΚΑΙ ΔΙΚΩΝ ΣΟΥ) υπάρχει και αυτή από τον 2ο αιώνα και “ανέκαθεν”, άρα έλεγες πάλι ΨΕΜΑΤΑ.

Εμένα ο ρόλος μου δεν είναι να σε κάνω σοβαρό. Εγώ μπήκα για να σε διαψεύσω και απ’ ότι είδες μου ήταν και πολύ εύκολο. Απλά…να διαβάζεις περισσότερο και να λυπάσαι λίγο τον εαυτό σου.

Χαιρετίσματα.
Θα’ μαι εδώ γύρω…

Και ΕΔΩ, ρεζίλεμα τέταρτο:
http://roides.wordpress.com/2008/03/18/180308a/#comment-8882

Είπε ο τύπου “Λασκαράτος”:

“Σας ρωτάω με βάση τη στοιχειώδη λογική…Εσείς ισχυρίζεστε πως μέχρι τότε ο γάμος ήταν μεν μυστήριο αναγνωρισμένο από την Εκκλησία, αλλά όχι και από την ορθόδοξη Πολιτεία, αυτήν που συγκαλούσε τις οικουμενικές Συνόδους, αυτής που επέβαλε με την αιματοβαμμένη της ρομφαία τα ορθόδοξα δόγματα…Δηλαδή μέχρι να έρθει ο πορνοΛέων και να κάνει υποχρεωτική την ιερολόγηση, ο γάμος αν και μυστήριο όπως ισχυρίζεστε, δεν είχε την κρατική θωράκιση όπως τα υπόλοιπα μυστήρια. Υπήρχαν λοιπόν άνθρωποι που τολμούσαν και περιφρονούσαν το μυστήριο όπως εσείς το θέλετε, χωρίς να φοβούνται τον αφορισμό και δεν παντρευόντουσαν στην Εκκλησία. Και οι διάφοροι άγιοι Ιουστινιανοί, Θεοδώρες, Μεγάλοι Θεοδόσιοι και λοιπά καθάρματα, ανεχόντουσαν να ποδοπατείται το μυστήριο χωρίς υποχρεωτική ιερολογία με μόνο πολιτικό γάμο. Ίσχυε δηλαδή στο Βυζάντιο μέχρι τότε ο πολιτικός γάμος ενώ η Εκκλησία που ήδη τον ήθελε μυστήριο, αλλά η φιλελεύθερη πολιτεία αρκείτο μόνον στον πολιτικό. Και χρειάστηκε ο Λέων για να επιβάλλει την υποχρεωτική σύνδεση της ιερολογίας με την σύναψη του γάμου, που μέχρι τότε όπως ομολογείτε δεν ίσχυε. Μόνο αν ο γάμος δεν ήταν μυστήριο, μόνο τότε εξηγείται η ανοχή της Πολιτείας στον μη ιερολογημένο γάμο. Προσβάλλετε την νοημοσύνη μας.”

Σου είχα πει και πριν ότι δεν μπήκα χθες στο διαδίκτο, ούτε είναι η πρώτη φορά που ακούω τα ίδια και τα ίδια από κάτι τύπους που ενώ δεν έχουν ανοίξει ποτέ τους βιβλίο, μιλούν επί παντώς γνωστικού αντικειμένου. Έτσι λοιπόν φίλτατε, οι απόψεις σου και το σκεπτικό σου δεν αποτελεί ιστορικό γνώμονα! Ατάκες του στιλ “Μόνο αν ο γάμος δεν ήταν μυστήριο, μόνο τότε εξηγείται” άστα για κανέναν άλλο.

Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ θέμα εδώ για να το ελέγξει η …νοημοσύνη σου φίλτατε!

Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξέρεις να …διαβάζεις! Από τη στιγμή που οι πηγές και η βιβλιογραφία μιλούν για “αρχαιότατο”, “ανέκαθεν” κ.λπ. μυστήριο και ιερουργία, ΑΡΑ το ερώτημα έχει τελειώσει και δεν μπορούμε να επαναφέρουμε την συζήτηση 20-30 φορές στο ίδια και τα ίδια, επειδή η νοημοσύνη σου δουλεύει σε αργούς ρυθμούς.

Οι πηγές έχουν το “κακό” να είναι συγκεκριμένες και ξεκάθαρες όπως το “matrimonii quod ecclesia conciliat” του Τερτυλλιανού, το “προς κοινωνίας γάμου συνέλθητε…ο δια της ευλογίας ζυγός” του Μ. Βασιλείου, το “τι τα σεμνά του γάμου εκπομπεύεις μυστήρια;…ιερέας καλείν και δι ευχών και ευλογιών την ομόνοιαν του συνοικεσίου συσφίγγειν” του Χρυσοστόμου, του Αμβροσίου και άλλων. Το ίδιο καταδεινύει και μία από τις αποκρίσεις του Τιμοθέου Αλεξανδρείας (+385) που έχει κύρος Οικουμενικό αφού επικυρώθηκε ως ιερός κανόνας από την Πενθέκτη. Πρόκειται για την Ερώτηση IA’: “εάν τις καλέση κληρικόν εις το ζεύξαι γάμον, ακούση δε τον γάμον παράνομον…”..

Όλα αυτά και άλλα πολλά, δείχνουν ιερουργία στον Γάμο εξ αρχής όπως και η βιβλιογραφία.

Το ζήτημα λοιπόν, ότι ο γαμός από τον 2ο αιώνα και ήδη από την Καινή Διαθήκη θεωρείται, ονομάζεται και πιστεύεται ως μυστήριο, και το γεγονός ότι υπήρξε στον Γάμο ιερουργία, ιερολογία με παρουσία και συμμετοχή ιερέα και εκκλησιαστική ευλογία ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟ βάση πηγών.

Και εφόσον ακόμη και η βιβλιογραφία που επικαλείσαι αναφέρει:

“εσημειώθη η οριστική προς την εκκλησίαν στροφή δια της πθ’ Νεαράς Λέοντος του Σοφού, μόνον τον υπό της Εκκλησίας ευλογούμενον γάμον θεωρούσης νόμιμον.”

Δεν υπάρχει τίποτε άλλο ούτε να υποθέσεις γιατί εκτός από τις πηγές που αποδεικνύουν ότι η Εκκλησία είχε γάμο με ιερέα και ευλογία εξ αρχής, ακόμη και η παραπάνω φράση, το ίδιο επιβεβαιώνει:

Δεν λέει πουθενά ότι επί Λέοντος “έγινε μυστήριο”, ή “τότε απέκτησε ιερουργία”. Λέει μόνο ότι αυτός ο γάμος που η Εκκλησία ευλογούσε, για πρώτη φορά καθιερώθηκε ως ο ΜΟΝΟΣ νόμιμος.

Μένει λοιπόν ΜΟΝΟ ένα πράγμα να ρωτήσεις:

Η πολιτεία, ποιον άλλο γάμο θεωρούσε νόμιμο μέχρι τότε εκτός από τον μυστηριακό και ευλογημένο από την εκκλησία;

Οι πληροφορίες αν και λίγες είναι σαφείς. Στην Βυζαντινή Ιστορία στο site του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού (http://www.rhodes.aegean.gr/sxedia/GRAFDASKALOU/rentiniotisD_E/E/Istoria/%CE%99%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82.htm) γράφει:

“ο Ιουστινιανός…όρισε ότι η επίσημη σύναψη γαμήλιου συμβολαίου ήταν υποχρεωτική μόνο για τους ανώτερους αξιωματούχους ενώ για τους υπόλοιπους υπηκόους της αυτοκρατορίας δεν ήταν υποχρεωτική καμία πολιτική ή θρησκευτική γαμήλια τελετή“.

Άρα, από την πλευρά της πολιτείας, αυτό που η νοημοσύνη σου δεν μπορεί να αντιληφθεί, ήταν πραγματικότητα. Η Εκκλησία τελούσε ανέκαθεν γάμους με ιερουργία, όμως η πολιτεία τους αναγνώρισε ως υποχρεωτικούς από το 893 και μετά.

Όσο για την ανοησία που είπες ότι τάχα η Βυζαντινή πολιτεία:

“επέβαλε…τα ορθόδοξα δόγματα”

δείχνει ότι κινείσαι εκτός πραγματικότητας…

Αν η πολιτεία επέβαλε τα δόγματα, τότε γιατί ο Μ. Κων/νος μετά την Α’ Οικ. Σύνοδο δεν μπόρεσε να επιβάλλει και τον Αρειανισμό όπως και ο Ουάλης; Πως είναι δυνατόν “οι παντοδύναμοι” αυτοκράτορες να στάθηκαν ανίκανοι να το καταφέρουν;

Αν η πολιτεία επέβαλε τα δόγματα, τότε γιατί ο Βασιλίσκος δεν μπόρεσε να κάνει την εκκλησία να υιοθετήσει τον Μονοφυσιτισμό και να καταδικάσει την Δ’ Οικ. Σύνοδο;

Αν η πολιτεία επέβαλε τα δόγματα, τότε γιατί ο Ζήνων δεν κατάφερε να εξαλείψει από την συνείδηση της Εκκλησίας τη σύνοδο της Χαλκηδόνας;

Αν η πολιτεία επέβαλε τα δόγματα, τότε γιατί ο Ιουστινιανός δεν κατάφερε να κάνει την εκκλησία να υιοθετήσει τον Αφθαρτοδοκητισμό;

Αν η πολιτεία επέβαλε τα δόγματα, τότε γιατί ο Ηράκλειος δεν κατάφερε να κάνει την εκκλησία να υιοθετήσει τον Μονοθελητισμό;

Αν η πολιτεία επέβαλε τα δόγματα, τότε γιατί ο Λέων ο Γ’ και οι λοιποί δεν κατάφεραν να επιβάλλουν τις απόψεις των εικονομάχων;

Αν η πολιτεία επέβαλε τα δόγματα, τότε γιατί απέτυχαν οικτρά όλοι οι αυτοκράτορες να επιβάλλουν στην Εκκλησία την ένωσή της με τους Ρωμαιοκαθολικούς;

Και μιλάμε για ζητήματα ζωτικά για την αυτοκρατορία: Στις περιπτώσεις του Μονοφυσιτισμού και της ένωσης με τους Καθολικούς, παίζονταν εδάφη της αυτοκρατορίας και όχι μόνο “δόγματα”.

Επειδή αν σε παραπέμψω σε βιβλία, είμαι βέβαιος ότι αποκλείεται να έχεις επαφή μαζί τους, σε παραπέμπω στην online Britannica, μια καθ’ ομολογίαν αξιόπιστη πηγή (http://www.britannica.com/eb/article-9018527/caesaropapism).

Εκεί μπορεί να διαβάσει ο καθένας ότι οι περισσότεροι σύγχρονοι ιστορικοί αναγνωρίζουν πως τα βυζαντινά κείμενα μιλούν για αλληλοεξάρτηση πολιτείας και εκκλησίας παρά για μονομερή εξάρτηση της εκκλησίας ώστε να της επιβάλλουν δόγματα. Επίσης, πουθενά δεν υπήρξε περιθώριο να σκεφτεί κάποιος ότι θα μπορούσε σε οποιαδήποτε περίπτωση να αναγνωριστεί ο αυτοκράτορας ως δογματικά αλάθητος, ενώ πολλές φορές η αυτοκρατορική πίεση στην εκκλησία απέτυχε.

Και τα παραδείγματα που έφερα το αποδεικνύουν με ευκολία.