Οι ΑΠΑΤΕΣ και οι ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ που δημοσιεύει το ιστολόγιο των δήθεν Ροίδη και Λασκαράτου. Χρήσιμο σε όσους πάσχουν από κατάθλιψη (προσέξτε μην πάθετε τίποτα από τα γέλια)
- Παραμύθι #9:Λένε χωρίς “αιδώ” ότι στο ευαγγέλιο κάποιος “φτωχός άνθρωπος είδε το κοπάδι του να γκρεμοτσακίζεται στη λίμνη και να πνίγεται αναίτια και ασφαλώς μετά θα είδε τα παιδιά του να πεινούν” και το κοπάδι το σκότωσε ο Χριστός!
- Παραμύθι #10: Ότι ο Χριστός έχει “απότομο τρόπο που μιλούσε στη παρθένα μάνα του”!
Καταρχάς η ενσωμάτωση του ρασπούτιν στο παρόν κείμενο, επιβεβαιώνει αυτό που επισήμανα στα όσα έγραψα στα περί Αγίου Όρους. Είστε ικανοί όλοι οι παγανιστές, προκειμένου να βρήτε επιχειρήματα εκεί όπου δεν υπάρχουν, να ταυτίσετε το χριστιανισμό ακόμη και με τις αυθαιρεσίες της πιο παθογενούς προσωπικότητας. Ο Ορθόδοξος χριστιανισμός όμως κρίνεται από την εσωτερική δομή της πίστεώς του με βάση τη διδασκαλία της Ιερής του Παράδοσης και την ερμηνεία που κάνει στη Γραφή και όχι με βάση τις ενέργειες του …Ρασπούτιν ή του κάθε Ρασπούτιν. Το γεγονός ότι τέτοιοι τύποι αποτελούν άλλοθι στην παραφιλολογία, το γνωρίζουμε εδώ και αιώνες (τόσο παλιά είναι άλλωστε τα περισσότερα επιχειρήματα ενάντια στον Χριστιανισμό γενικότερα).
Όταν όμως σας κοπανάνε ως οχταπόδια και σας καθιστούν υπόλογους για τις κάθε είδους ανωμαλίες, μαγείες, δαιμονολατρείες και εγκλήματα των παγανιστών ή των αθέων ανά τους αιώνες, τότε παριστάνετε τον chinese.
Και επειδή οι νεαρές κοπέλες και τα αθώα βρέφη (που πολύ γούσταραν τη θυσία τους, για να “εξευμενιστούν” οι ανώμαλοι θεοί-παιδεραστές σας), έχουν πληρώσει βαρύ τίμημα με τις ζωές τους χιλιετηρίδες τώρα, καλό θα ήταν να ζητήσετε μια συγγνώμη για την ύπαρξη της εγκληματικής αυτής πίστης, και όχι να προσπαθείτε να αποσιωπήσετε το αιματηρό παρελθόν σας.
Και βεβαίως, αυτές οι φριχτές καταστάσεις, για εσάς ΔΕΝ αποτελούν παθογένεια, όπως π.χ. ένα έγκλημα που θα κάνει ο οποιοσδήποτε δηλώνει Ορθόδοξος. Τα εγκλήματα κατά ζωής, η ανθρωποφαγία και όλες οι άλλες αποκρουστικές εκφράσεις της πίστεώς σας αποτελούν οργανικό κομμάτι της. Το έγκλημα, είναι μέρος της πίστης αυτής την οποία πρεσβεύετε. Και αυτό, είναι πράγματι αιτία να απολογηθεί κάποιος για την πίστη του…
Βιβλικά #1 Και είπεν ο τύπου “ροΐδης” ή τύπου “λασκαράτος”:
Ο Χριστός που δεν φημιζόταν για τη ζωοφιλία του, εξορκίζει δαιμόνια και τα στέλνει να κατοικήσουν στα γουρούνια ενός αθώου χοιροβοσκού. Ο φτωχός άνθρωπος είδε το κοπάδι του να γκρεμοτσακίζεται στη λίμνη και να πνίγεται. αναίτια και ασφαλώς μετά θα είδε-ώ του θαύματος-και τα παιδιά του να πεινούν.
1ον Πουθενά δεν λέει ότι για το μωσαϊκό νόμο αυτός ο άνθρωπος ήταν ένας “αθώος χοιροβοσκός”. Αντιθέτως οι ιουδαίοι:
“…θεωρούσαν το χοίρο ακάθαρτο ζώο: η Βίβλος το λέει πολλές φορές…την εποχή των Μακκαβαίων, προτίμησαν να πεθάνουν παρά να φάνε αυτό το αισχρό κρέας. Τα κοπάδια χοίρων που αναφέρονται στο Ευαγγέλιο, δεν μπορούσαν, συνακόλουθα, να ανήκουν παρά μόνο σε ειδωλολάτρες ή σε αδίσταχτους Ιουδαίους, σε άθεους“.
[...]
“Για τον «άσωτο υιό» της παραβολής το ότι φύλαγε γουρούνια ήταν η ομολογία του μεγαλύτερου ξεπεσμού“.
(Ροπς Ντανιέλ, “Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού”, 2η έκδ. Παπαδήμας, Αθήνα 1990, σελ. 35 & 293)
Επρόκειτο λοιπόν για έναν ενσυνείδητο καταπατητή της ηθικής του Νόμου και ο συμβολισμός των χοίρων καθίσταται προφανής και δεν έχει σχέση με …ζωοφιλίες.
Επίσης, πουθενά δεν λέει ότι ο άνθρωπος ήταν φτωχός, ούτε λέει κάπου ότι είδε τα παιδιά του να πεινούν. Γι αυτό άλλωστε μας λέει ο Μάρκος: “ήσαν δέ ως δισχίλιοι” οι χοίροι. Γιατί με δύο χιλιάδες ζώα, αυτός αγόραζε όλο το χωριό. Άλλωστε, πουλώντας τα “παράνομα” αυτά ζώα στους ειδωλολάτρες κατακτητές, θα είχε μαζέψει κάμποσα…
Να προσθέσουμε εδώ ότι τα ζητήματα προβληματικών ή ιερών φαγητών τα είχαν και οι παγανιστές:
“Κατά τά Υακίνθια, την πρώτη ημέρα, η οποία ήταν πένθιμη, προσφέρονταν εναγισμοί στον Υάκινθο: από μια χάλκινη πόρτα που υπήρχε στον βωμό -τάφο (που ο ίδιος μπορούσε να θεωρήται και βάθρο του μεγάλου αγάλματος του Απόλλωνος) γίνονταν χοές για τόν Υάκινθο. Το βράδυ έτρωγαν μόνο τα φαγητά πού επέτρεπε το ειδικό τυπικό τής λατρείας (τα ζυμωτά γενικά δεν επιτρέπονταν, επομένως και το συνηθισμένο ψωμί)”.
(Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. Γ2′, “Κλασσικός ελληνισμός 479-336 π.Χ.”, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., Αθήνα 1972, σελ. 262Α)
“Η βρώση του κρέατος ταύρου…εξηγείται από τον μιθραϊκό μύθο…Το ψωμί ήταν ιερό, γιατί γινόταν από καρπούς της γης, γονιμοποιημένης από το σπέρμα του κοσμικού ταύρου…(μιθραϊκή αντίληψη)”
(Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. ΣΤ’, ‘Ελληνισμός και Ρώμη 30 π.Χ.-324 μ.Χ.’, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., Αθήνα 1976, σελ. 504Α)
(οι παγανιστές πάντως το εύρισκαν γευστικό…)
Επιστρέφουμε όμως:
Ασφαλώς, επί της “ζωοφιλίας” του Ιησού, να κάνουμε βέβαια και την απαραίτητη διόρθωση…:
“Όλοι οι δαίμονες τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Στείλε μας στους χοίρους για να μπούμε σ’ αυτούς». Και ο Ιησούς τους το επέτρεψε αμέσως και αφού βγήκαν τα ακάθαρτα πνεύματα μπήκαν στους χοίρους και όρμησε το κοπάδι προς το γκρεμό, στη λίμνη.”(Μάρκ. 5,12-13)
Ήταν δε εκεί ένα κοπάδι, από πολλούς χοίρους που έβοσκαν στο βουνό. Και τα δαιμόνια τον παρακαλούσαν να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους. Και τους το επέτρεψε. Αφού δε βγήκαν τα δαιμόνια από τον άνθρωπο μπήκαν στους χοίρους και το κοπάδι όρμησε προς το γκρεμό στη λίμνη και πνίγηκε”(Λουκ. 8,32-33).
“Και οι δαίμονες τον παρακαλούσαν και έλεγαν: «Εάν μας διώξεις άφησε μας να πάμε στο κοπάδι των χοίρων». Και αυτός τους είπε: «Πηγαίνετε». Αυτοί δε βγήκαν και πήγαν στο κοπάδι των χοίρων. Και ολόκληρο το κοπάδι όρμησε και γκρεμίσθηκε στη λίμνη και πνίγηκε στα νερά της”(Ματθ. 8,31-32).
Όπως, και ένας ΣΤΡΑΒΟΣ βλέπει στο κείμενο, τα δαιμόνια ζητούν άδεια ΜΟΝΟ για να ΜΠΟΥΝ στους χοίρους. Δεν ζητούν άδεια για να τους σκοτώσουν! Ο Ιησούς επιτρέπει να μπουν στους χοίρους οι οποίοι ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ αυτοκαταστρέφονται.
Όπως λέει ο Ευθύμιος Ζιγαβηνός στο “Ερμηνεία εις το κατά Ματθαίον”:
“…έτρον τι μηχανώνται σφόδρα πονηρόν [ενν. τα δαιμόνια]. Μελετώσι γαρ ανελείν τους χοίρους ίνα τη ζημία τούτων λυπηθέντες οι της αγέλης κύριοι μη παραδέξωνται τον Ιησούν”(PG 129,300C)
Άρα μία από τις ενέργειες των δαιμόνων αποσκοπεί στο να οδηγήσει τους ανθρώπους στην άρνηση να ακούσουν τον λόγο του Θεού.
Βιβλικά #2 Και είπεν ο τύπου “ροΐδης” ή τύπου “λασκαράτος”:
«Τί εμοί και σοί, γύναι;»
Άλλη μια αυθαίρετη ερμηνεία του γνωστού ερμηνευτή της Αγίας Γραφής, τύπου “ροΐδη”. Ασφαλώς και δεν είναι έτσι τα πράγματα καθώς τίποτε το αυθάδες και απότομο δεν περιέχει ο τύπος αυτός στη συγκεκριμένη περίπτωση:
“Το δε γύναι δι’ ου ο Σωτήρ προσαγορεύει την μητέρα αυτού ενταύθα τε και εν 19, 26 και την Μαγδαληνήν Μαρίαν (20, 15), εστίν η συνήθης προσαγόρευσις των γυναικών και αυτών των μητέρων παρά τοις Εβραίοις, ως και παρά τοις Έλλησι των γυναικών και αυτών των βασιλισσών…Ώστε ουδέν η λέξις ενέχει το απότομον“
(Τρεμπέλας Ν. Παν., “Υπόμνημα εις το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον”, 4η έκδ., Ο Σωτήρ, Αθήνα 1990, σελ. 88, παράθεση από το έργο του Ν. Δαμαλά, “Ερμηνεία εις την Κ. Διαθήκην”, τόμ. Δ΄, Αθήναι 1940)
Πράγματι, Στην Ιλιάδα (Γ, 204) αναφέρεται στο πρωτότυπο:
“ω γύναι ή μάλα τούτο έπος νημερτές έειπες”
Ενώ σε μετάφραση αποδίδεται (Ομήρου Ιλιάδα, μτφρ. Πολυλάς Ιάκωβος, Αθήνα 2001, σελ. 85):
“Λόγον τωόντι αληθινόν, ω δέσποινα, μας είπες”
Επίσης στο Δ’ Μακ. 15,17 αναφέρεται:
“ώ μόνη γύναι τήν ευσέβειαν ολόκληρον αποκυήσασα” δηλ. “Ω μόνη γυναίκα, που εγέννησες το σύνολον της ευσέβειας”(Κολιτσάρας Θ. Ιωάννης, “Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους Εβδομήκοντα”, τόμ. 5, ‘Η Ζωή’, 3η έκδ., Αθήνα 1991, σελ. 554)
Και βεβαίως σε όλη την γραμματεία μέχρι και τον 1ο αιώνα, ο τύπος “γύναι” χρησιμοποιείται εκατοντάδες φορές με ποικίλο περιεχόμενο, όπως αναφέρει και ο Τρεμπέλας μιλώντας ειδικά για την Κ.Δ.:
“Η προσφώνησις γύναι, είτε αγανακτούντος (Λουκ. 22, 57) είτε θαυμάζοντος (Ματθ. 15, 28) είτε τιμώντος (Λουκ. 13, 12. Ιω. 4, 21) είτε σεβασμόν επιδεικνυμένου (Ιω. 19, 26) τυγχάνει”(Τρεμπέλας Ν. Παν., ό.π.)
Άρα, για το λόγο αυτό, όπως πάντα προέχει η ορθόδoξη ερμηνεία των χωρίων και όχι η ερμηνεία του τύπου “ροΐδη”…
Όπως για παράδειγμα ερμηνεύει ο Ιωάννης Χρυσόστομος, με την προσφώνηση αυτή ο Ιησούς διδάσκει ότι η θεοτόκος:
“δέον ως δεσπότην σέβειν και προσκυνείν” τον Ιησού και άρα “ου τοίνυν απαυθαδιαζομένου προς την μητέρα ταύτα τα ρήματα ην”
(παρατίθεται στο Τρεμπέλας Ν. Παν., ό.π.)
Και προσθέτει ο ίδιος ο Τρεμπέλας:
“Είναι μέση τις προσφώνησις μεταξύ του μήτερ, όπερ θα εδήλου άμεσον εξάρτησιν του Ιησού και ως Μεσσίου από της μητρός αυτού, και του Μαρία, όπερ θα εδήλου χαλάρωσιν του προς την μητέρα σεβασμού. Δια του γύναι δεικνύει ο Ιησούς ότι παρήλθε πλέον ο καιρός του να ασκή επ’ αυτού η Μαρία οιονδήποτε μητρικόν κύρος.”(Τρεμπέλας Ν. Παν., ό.π.)
Και κατόπιν προσθέτει την ερμηνεία του Ζιγαβηνού:
“Ουκ είπε δε μήτερ, αλλά γύναι, ως Θεός“
(παρατίθεται στο Τρεμπέλας Ν. Παν., ό.π.)
Αυτή είναι η Ορθόδοξη Ερμηνεία. Για την ερμηνεία της αιρέσεως του τύπου “ροΐδη” τι να πούμε; Περί ορέξεως…
- Παραμύθι #11: Υποστηρίζουν χωρίς “αιδώ” ότι στην Ορθοδοξη Θεολογία προβλέπονται μαζικοί εξορκισμοί-show!
- Παραμύθι #12: Υποστηρίζουν ότι οι Ορθόδοξοι διώχνουν τις αρρώστιες …με ιεροτελεστίες και εξορκισμούς (και ασφαλώς, είναι σαν να μας λένε βλακωδώς, ότι 1) δεν υπάρχει γιατρός, νοσοκόμος, ψυχολόγος, ψυχίατρος που να είναι Χριστιανός και 2) στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν ασθενείς που να είναι χριστιανοί)!!!
Καμμία αντίρρηση. Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας αναιρέσω για άλλη μία φορά.
Περί εξορκισμών, ιατρικής επιστήμης και λοιπών ανακριβειών
Ξεκινώντας την προσέγγιση του θέματος, παραθέτω την δημόσια εκφρασμένη δήλωση του Ι. Χατζηφώτη σε συνέντευξη (δημοσιεύεται σε βιβλίο του που περιέχει συλλογή δημοσιευμένων συνεντεύξεων), μεταξύ άλλων απαντάει στο συγκεκριμένο θέμα. Το σημαντικό δεν είναι μόνο το τι λέει, αλλά και το ότι δίνει την συνέντευξη ως εκπρόσωπος τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας:
“Ο εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου βρέθηκε τους τελευταίους δύο μήνες στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Τηλεοπτικοί σταθμοί, ραδιόφωνο, έντυπα παντός είδους έσπευσαν να ακούσουν από τον κύριο Χατζηφώτη την επίσημη θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το «ΟΖ» τον συνάντησε μία από τις μέρες που ήταν ιδιαίτερα φορτωμένος και τον άκουσε να μιλά με εκπροσώπους του γαλλικού πρακτορείου Τύπου και της Liberation για τη μαγεία και την ύπαρξη της (ή μάλλον την ανυπαρξία της) στη χριστιανική παράδοση.”
(Χατζηφώτης Μ.Ι., “Ορθοδοξία, Σκοταδισμός και Ρατσισμός-Γλώσσα, Παιδεία, Παράδοση, Μουσική, Κοινωνία”, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1997, σελ. 133)
Και μετά από διάφορες ερωτήσεις τίθεται το θέμα:
“- Το τυπικό του εξορκισμού που υπάρχει στην Καθολική Εκκλησία δεν υπάρχει στην Ορθόδοξη;
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ευχές. Ορισμένοι κάνουν ομαδικούς εξορκισμούς, αλλά η Εκκλησία δεν συμφωνεί. Η Ορθοδοξία αντιλαμβάνεται ότι η υπόθεση πρέπει ν’ αντιμετώπιζεται κατ’ ιδίαν. Στη μονή του Αγίου Κυπριανού στη Φυλή, η οποία είναι παλαιοημερολογίτικη, γίνονται εξορκισμοί. Ο ηγούμενος της, που φέρεται ως μητροπολίτης, είναι καθηρημένος κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος.”
και προσθέτει ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ:
“- Εξορκισμοί γίνονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία;
Όχι.”
(Χατζηφώτης Μ.Ι., “Ορθοδοξία, Σκοταδισμός και Ρατσισμός-Γλώσσα, Παιδεία, Παράδοση, Μουσική, Κοινωνία”, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1997, σελ. 135-136)
Νομίζω είναι ξεκάθαρο και πρόκειται για άποψη πρόσφατη, καθότι η συνέντευξη δόθηκε τον Γενάρη του 1994.
Και όπως αναφέρει ο δογματολόγος Νικ. Ματσούκας:
“Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει θεολογία περί εξορκισμών, μήτε γράφτηκαν πρακτικά εγχειρίδια για την τεχνική του εξορκισμού, μήτε συνοδικές αποφάσεις υπάρχουν“.
Και αυτά σε αντίθεση με τη λατινική εκκλησία η οποία έδωσε μεγάλη βάση σε αυτό το ζήτημα:
“Για τους εξορκίσμούς υπάρχει σωρεία παπικών εγκυκλίων και συνοδικών αποφάσεων, που ρυθμίζουν κατά τις περιστάσεις αυτά τα προβλήματα. Παράλληλα υπάρχει μέριμνα ουκ ολίγη, με αποφάσεις και θεολογική επεξεργασία, για μια τεχνική που άφορα τους εξορκισμούς ως προς την άσκηση τους με την ανάλογη αξιολόγηση τους. Καταρχήν επιβάλλεται διάγνωση της δαιμονικής κατοχής, των χαρακτηριστικών του δαιμονισμένου και, αν συντρέξει λόγος, προσδιορίζεται η συνεργασία του εξορκιστή με γιατρούς και ειδικούς ψυχολόγους. Πάντως βασική αρχή είναι η προσεκτική διάγνωση, αν πρόκειται δηλαδή απλώς για μια ασθένεια ή για δαιμονική κατοχή. Ο εξορκιστής οφείλει να είναι δύσπιστος απέναντι σε κάθε περίπτωση”
Εξίσου και ο πιο παραδοσιακός Τρεμπέλας, ελάχιστη αναφορά κάνει στο θέμα, το οποίο όντως δεν κατέχει καμμία ιδιαίτερη θέση στην ορθοδοξία η οποία ούτε καν θεολογία περί του θέματος δεν έχει διαμορφώσει, όπως προείπα. Σύμφωνα με τη δογματική του Τρεμπέλα, ένα σύνολο ευλογιών υπάρχει:
“…αύται είναι εξορκισμοί προσώπων, προς αποδίωξιν απ’ αυτών πάσης πονηρός δυνάμεως, τοιούτοι δ’ εισί και αι προς το άγιον βάπτισμα συνημμέναι, ευλογίαι βρεφών…η συνήθης των ασθενών…αγιασμοί υδάτων…δεήσεις επί νεκρών…κλπ.”
(Τρεμπέλας Ν. Παν., “Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας”, τόμ. Γ’, 3η έκδ., Ο Σωτήρ, Αθήναι 2003, σελ. 64)
Όπως είπε και ο Χατζηφώτης, η Εκκλησία έχει ευχές τις οποίες διαβάζει, και πρεσβεύει ότι καθε τι που χρειάζεται ο άνθρωπος για τη σωτηρία του βρίσκεται στη μυστηριακή ζωή του μέσα στην Εκκλησία. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Οι ευχές αυτές:
:…ουδέ είναι ούτως αναγκαίαι εις σωτηρίαν, ως τα επτά μυστήρια, αλλά συνεστήθησαν υπό της Εκκλησίας…κατά την υπόσχεσιν αυτού: «εάν δύο υμών συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός οι εάν αιτήσωνται, γενήσεται αυτοίς παρά του Πατρός μου του εν ουρανοίς”
(Τρεμπέλας Ν. Παν., ό.π.)
Δεν χρειάζεται καμμία άλλη απόδειξη περί του γεγονότος ότι κάθε είδους “μεγαλειώδης” τελετή εξορκισμού οφείλεται είτε σε επιρροές από τη δύση, είτε σε παλαιοημερολογίτες, είτε σε επιθυμίες προσωπικής προβολής ιερέων.
Μάλιστα, στους Ιερούς Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δηλ. στις διατάξεις εκείνες οι οποίες περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο όργανώνεται η Εκκλησία και ενεργεί σε πολλές περιπτώσεις, ο όρος εξορκισμός αναφέρεται μία μόνο φορά, και αυτή περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο εισέρχονται κάποιοι αιρετικοί ξανά στην Ορθόδοξη Εκκλησία:
“…εξορκίζομεν μετά τού εμφυσάν τρίτον εις τό πρόσωπον, καί εις τά ώτα, καί ούτω κατηχούμεν αυτούς, καί ποιούμεν χρονίζειν εν τή εκκλησία, καί ακροάσθαι τών Γραφών, καί τότε αυτούς βαπτίζομεν.”
Ο μοναδικός αυτός εξορκισμός είναι εκείνος που διατηρείται ακόμη και σήμερα πριν από την τελετή του βαπτίσματος και δεν έχει καμμία σχέση με αυτές τις “θεατρικές-δραματικές-θεαματικές” χολιγουντιανού τύπου καταστάσεις. Σε τέτοιους εξορκισμούς, θυμίζω, έχει συμμετάσχει η μισή ελληνική κοινωνία και έχει παρακολουθήσει ΟΛΟΚΛΗΡΗ η ελληνική κοινωνία, καθώς ο καθένας μας γνωρίζει πολλούς φίλους ή γνωστούς του οι οποίοι έχουν υπάρξει “νονοί” και σχεδόν όλοι μας έχουμε παρευρεθεί σε βαπτίσεις…
Και τα περί “αν πάνε οι χριστιανοί στο γιατρό” είναι αστειότητες. Δεν νομίζω να θες να μας πείσεις ότι σήμερα στα “χριστιανικά” κράτη, οι γιατροί είναι μόνο άθεοι ή παγανιστές, γιατί η συζήτηση θα αποκτήσει φαιδρότητα.
Σύμφωνα άλλωστε με την εκκλησιαστική νομοθεσία:
“Η Ιερωσύνη εκ φύσεως δεν συμβαδίζει με όλα τα επαγγέλματα. Ο Ιερεύς δεν μπορεί να ασκή συγχρόνως κάθε είδους επάγγελμα, καθόσον μερικά εξ αυτών απάδουν προς το υψηλόν υπούργημα της Ιερωσύνης και είναι ασυμβίβαστα προς αυτό. Κατόπιν τούτου δυνάμεθα να κατονομάσωμεν ορισμένα «συμβατά» με την ιδιότητα του Κληρικού επαγγέλματα…Ταύτα χωριζόμενα εις κατηγορίας είναι τα εξής:
α. Παραδοσιακά επαγγέλματα:
- τα αγροτικά [...]
- τα τεχνικά [...]
β. Σύγχρονα επαγγέλματα:
του ηλεκτρονικού, του τεχνικού [...]
δ. Επαγγέλματα Κοινωνικής και Ανθρωπιστικής φύσεως: Ψυχολόγοι, Κοινωνικοί Λειτουργοί, Νοσηλευταί.
[...]
(Πρόδρομος Ι. Ακανθόπουλος, “Κώδικας Εκκλησιαστικής Νομοθεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος”, έκδ. Γ’, Βάνιας, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 1395)
Η Ορθόδοξη Εκλλησία λοιπόν, αναγνωρίζει την χρησιμότητα επαγγελμάτων που έχουν σχ΄΄εση με την θεραπεία της ψυχής, όπως του Ψυχολόγου, και επιτρέπει στους κληρικούς να τα ασκούν. Αυτά ως απάντηση στα ανυπόστατα περί του ότι ΤΑΧΑ, η Εκκλησία αναγνωρίζει ως θεραπευτική μέθοδο των ψυχικών νόσων τους εξορκισμούς…..
Και ως επιβεβαίωση των παραπάνω, παραθέτω την άποψη του Αγ. Γρηγορίου Νύσσης, από τον 4ο αιώνα μ.Χ.:
“Ώσπερ γάρ καί επί τής σωματικής θεραπείας, ο μέν σκοπός τής ιατρικής τέχνης είς εστι, τό υγιάναι τόν κάμνοντα, τό δέ είδος τής επιμελείας διάφορον, κατά γάρ τήν ποικιλίαν τών αρρωστημάτων καταλλήλως καί η θεραπευτική μέθοδος εκάστω τών νοσημάτων προσάγεται, ούτω, πολλής ούσης καί εν τή ψυχική νόσω τής τών παθών ποικιλίας, αναγκαίως πολυειδής γενήσεται η θεραπευτική επιμέλεια, πρός λόγον τού πάθους ενεργούσα τήν ίασιν.”
το οποίο σημαίνει:
“Στη θεραπεία του σώματος ένας είναι ο σκοπός της ιατρικής τέχνης, δηλαδή το να γίνει υγιής ο άρρωστος, ενώ το είδος της θεραπείας ποικίλλει (γιατί σύμφωνα με την ποικιλία των ασθενειών εφαρμόζεται και η ανάλογη για το κάθε νόσημα θεραπεία), έτσι, επειδή και στην ψυχική αρρώστια είναι μεγάλη η ποικιλία των παθήσεων, αναγκαστικά η θεραπευτική φροντίδα θα είναι πολύμορφη, προσπαθώντας να θεραπεύσει ανάλογα με την αρρώστια.”
Ξεκάθαρα λοιπόν φαίνεται ότι ο μεγάλος αυτός πατέρας της Εκκλησίας αποδέχεται την “ιατρική τέχνη” και στα ζητήματα του σώματος και στα ζητήματα της ψυχής, όπως άλλωστε αποδέχεται και την ποικιλία των ασθενειών που υπάρχουν στο σώμα και την ψυχή. Αλλιώς θα έλεγε αρρώστια της ψυχής είναι μόνο μία, η δαιμονική ενέργεια και θεραπεία της ο εξορκισμός. ΔΕΝ ΛΕΕΙ όμως τίποτε τέτοιο…
Ξαναθυμίζω λοιπόν:
“Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει θεολογία περί εξορκισμών, μήτε γράφτηκαν πρακτικά εγχειρίδια για την τεχνική του εξορκισμού, μήτε συνοδικές αποφάσεις υπάρχουν“.
Και ασφαλώς, τιμάται και αναγνωρίζεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία η αξία και η προσφορά των γιατρών, σωματικών και ψυχικών νόσων, και επιτρέπει η Εκκλησία την άσκηση των επαγγελμάτων αυτών ακόμη και στους ιερείς της.
Άρα, το παρόν post αυτού του blog, είναι άραγε προϊόν μόνο άγνοιας, ή οι τραγικές ανακρίβειες και γενικεύσεις του επιμέρους δείχνουν αυξημένο βαθμό κακοπιστίας;
ΥΓ
Προς πικραμένους: ασφαλώς και όλες οι ρήσεις αυτές αφορούν τη φράση αυτή. Δεν κατανοώ τις δικαιολογίες. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Χρυσόστομο το “τι εμοί και σοι” διατυπώνει την διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο Μαρία η οποία “δέον ως δεσπότην σέβειν και προσκυνείν”.
Τέλος πάντων, για παιχνίδια για μικρά παιδιά να πάτε στο jambo…
- Παραμύθι #13: Για να μπορέσουν να ξεφύγουν από την “ειρωνία”, ΞΕΧΝΑΝΕ ΞΑΦΝΙKΑ(!) τα παραμύθια ότι οι ορθόδοξοι τάχα …θεραπεύονται με ιεροτελεστίες και ισοπεδώνουν με οδοστρωτήρα, μπλέκοντας 4-5 περιπτώσεις, εντελώς άσχετες μεταξύ τους, όπου μέσα βάζουν και τον …Ρασπούτιν! Επίσης, μόλις βλέπουν την επιχειρηματολογία να τους χαλάει τα σχέδια, τα γυρίζουν, και ισχυρίζονται κατόπιν ότι “αρνούνται οι ορθόδοξοι την ύπαρξη εξορκισμών” πράγμα που φυσικά, ουδέποτε ειπώθηκε!
Το τελευταίο αυτό σχόλιο, δεν είναι καθόλου διαφορετικό από αυτό το οποίο δημοσίευσες εξ αρχής.
Είναι σχεδόν ίδιο, μόνο που βλέπω με χαρά ότι ξέχασες αμέσως τα σχόλια περί του “αν φεύγουν οι αρρώστιες με ιεροτελεστίες”.
Αυτή είναι όντως πρόοδος από μέρους σου, μια που το είχες τραβήξει τόσο πολύ σε αυτό το σημείο, που η κατάσταση είχε γελοιοποιηθεί.
Στο τελευταίο σου σχόλιο, βλέπουμε ένα συνοθήλευμα στο οποίο υπάρχουν:
- η δολοφονία της καλόγριας
- Οι Παλαιοημερολογίτες επίσκοποι
- Ο πατήρ Σάββας
- Ο δεσπότης Πουρτσουκλής ο οποίος μάλιστα ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ τους εξορκισμούς!
Αυτή ακριβώς είναι η ομολογία σου, γι αυτό ακριβώς που επισημαίνω παραπάνω:
“οι τραγικές ανακρίβειες και γενικεύσεις του επιμέρους δείχνουν αυξημένο βαθμό κακοπιστίας”
Οι παλαιοημερολογίτες δεν έχουν ουδεμία σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι οριστικά εκτός εκκλησίας μέχρι την επάνοδό τους από το σχίσμα.
Έχουμε λοιπόν ένα δημοσίευμα από blog “για κραυγές που κόβουν την ανάσα”, τους ..παλαιοημερολογίτες, ένα περιστατικό στη Ρουμανία, και ευτυχώς που έβγαλες τον Ρασπούτιν δηλαδή. Το ξέρεις ότι και ο Τσακαλίας ήταν κάποτε στην Ορθόδοξη Εκκλησία ως αρχιμανδρίτης; Μήπως θα κριθεί και από τον Τσακαλία η Ορθόδοξη Εκκλησία;
Μας λες:
“Αρνιόσαστε με μεγάλη ευκολία τώρα που στριμωχτήκατε, σαν τον δεσπότη της Καισαρειανής, τους εξορκισμούς. Προδίνετε τον ίδιο τον Χριστό που έκανε θεαματικούς εξορκισμούς με ομαδική αυτοκτονία γουρουνιών.”
Να επισημάνω ότι ο εξορκισμός του Ιησού ήταν κάτι ελάχιστοι θα καταλάβαιναν, και μόνο όταν θα έβλεπαν το παιδί θεραπευμένο.
Θυμίζω ότι οι δαίμονες έριξαν τους χοίρους στο νερό και όχι ο Ιησούς.
Η Παραποίηση που με αναίδεια κάνεις είναι η εξής:
Προβάλεις ψευδείς ισχυρισμούς για τους ορθοδόξους, ενώ από τη στιγμή που υπάρχει εξορκισμός στην βάπτιση, είναι αστείο να λέμε αν υπάρχουν εξορκισμοί. Ούτε καν ο Χατζηφώτης δεν το αρνήθηκε ότι υπάρχουν τέτοιες ευχές. Μίλησε για τους ομαδικούς και θεαματικούς εξορκισμούς. Ούτε και ο Τρεμπέλας αρνήθηκε ότι υπάρχουν ανάλογες ευχές. Ασφαλώς όχι. Τις ενέταξε όμως στο σύνολο των σχετικών ευλογιών όπως ένα σωρό άλλες.
Τι κάνει όμως ο τύπου “ροΐδολασκαράτος”:
1ον: Προσπαθεί να επιβιώσει με τη μέθοδο των άκρων. Από τη μία δήθεν ΟΛΗ η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ως σύστημα τους θεαματικούς και προβληματικούς εξορκισμούς και μάλιστα επιδιώκει την θεραπεία όλων των νόσων με εξορκισμό.
2ον: Μετά την δημόσια έκθεσή του, πιάνει το άλλο άκρο, ΨΕΥΔΟΣ κι αυτό: “αρνείστε λέει την ύπαρξη εξορκισμών” και όμως σε ολόκληρο το ποστ μιλάμε γι αυτούς!
Κανείς ασφαλώς δεν θα μπορούσε ποτέ να αρνηθεί τον εξορκισμό, εκτός αν ήταν αιρετικός. Άλλο αυτό και άλλο το αν η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας αποδέχεται στην πρακτική της, ανεξέλεγκτες τελετουργίες.
Η απουσία θεολογίας και λεπτομερούς ανάλυσης του πως επιτυγχάνεται ο εξορκισμός, δείχνει ακριβώς ότι η εκκλησία από την αρχή της, διδάσκει και ομολογεί την επίτευξη της σωτηρίας με τη βοήθεια των μυστηρίων και με τη μυστηριακή ζωή η οποία σώζει ακριβώς τον άνθρωπο από την επιρροή των δαιμονικών δυνάμεων και δεν προσκολάται σε μεθόδους έκτακτες τις οποίες μελετά με διάκριση.
Εκεί είναι το ζήτημα. Γιατί σύμφωνα με τα λεγόμενα του ατάκτως μαζευθέντα τύπου “ροΐδη” ούτε το επάγγελμα του Ψυχολόγου ούτε του Ψυχιάτρου θα είχε λόγο ύπαρξης για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Και αυτή είναι άλλη μία διάψευση της υποκριτικότητας και της ισοπεδωτικής γενίκευσης.
Ο εξορκισμός, για να ήταν συμβατός με το όλο πλαίσιο της Θεολογίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, θα έπρεπε να τελεστεί σε μια έκτακτη περίπτωση, όπου την πρωτοβουλία θα έπαιρνε ένα εξέχον και αναγνωρισμένο από την εκκλησιαστική συνείδηση ως χαριτωμένο μέλος της Εκκλησίας. Γιατί θα έπρεπε να διαθέτει αγάπη και διάκριση και ασφαλώς το αποτέλεσμα θα ήταν όχι αυτοκτονία, δολοφονία ή ψυχική πάθηση, αλλά μια πλήρης ειρήνη και εν Χριστώ ηρεμία που θα γαλήνευε το παθόν πρόσωπο.
Ο Ιάκωβος Τσαλίκης, ο Παΐσιος και ελάχιστα άλλα μέλη της Εκκλησίας, είναι τα μέλη που η εκκλησιαστική συνείδηση αναγνωρίζει ως χαριτωμένα. Είναι πολύ πιθανόν, αν η αγιότητα διακυρησσόταν όπως την πρώτη χιλιετία μ.Χ. από ομοφωνία λαού και κλήρου, χωρίς την επιπρόσθετη συνοδική επικύρωση (η οποία απλώς διαβεβαιώνει ότι ο κλήρος και ο λαός όντως αποδέχονται την αγιότητα ενός προσώπου) η Εκκλησία μας ίσως αναγνώριζε την αγιότητα στα πρόσωπα αυτά.
Όταν όμως, ο οποιοσδήποτε ηγούμενος, μοναχός, κληρικός, βγάζει παντιέρα ως “εξορκιστής”, αυτό δεν είναι θεμιτό για την Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί υποκρίπτει έπαρση και εγωισμό ανθρώπου που είναι αθεολόγητος.
Όπως λοιπόν το λάθος και το σφάλμα υπάρχει παντού, έτσι και στους ανθρώπους που βιώνουν ως μέλη της Εκκλησίας. Η Ορθοδοξία δεν αποδέχεται ότι η σχετική αγιότητα των μελών θα μπορούσε να προσβάλει την αγιότητα της Εκκλησίας ως σύνολο και ως σώμα Χριστού. Αποδέχεται όμως τις επιμέρους εσφαλμένες πράξεις μελών.
Όποιος διαβάσει τους τόμους της “Φιλοκαλίας”, ένα αυθεντικά πνευματικό έργο, αμφιβάλλω αν θα βρει έστω και μία φορά εκεί μέσα τον όρο εξορκισμός. Εγώ τουλάχιστον δεν τον βρήκα. Ο αγώνας των ασκητών, σχεδόν πάντα περιστρέφεται γύρω από την πιθανότητα οι δυνάμεις του αντιθέτου να βγάλουν από το δρόμο τους, αυτούς τους αγωνιστές. ΚΙ ΟΜΩΣ: τα μέσα τα οποία προβάλουν είναι η μυστηριακή ζωή, η εγκράτεια, η προσευχή και η νηστεία, ενώ προσωπικά δεν έχω βρει ΟΥΤΕ ΜΙΑ περίπτωση όπου οι μεγάλοι αυτοί ασκητές να προτείνουν να καταφύγει κάποιος σε εξορκισμό.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ευχές εξορκισμού. Η Εκκλησία όμως είναι ένα σύνολο πνευματικών θυσαυρών. Θα πρέπει να δούμε και ποια ακριβώς θέση έχουν αυτές οι ευχές και πόσο συχνά οι άγιοι προτείνουν στους πιστούς να καταφεύγουν εκεί αντί για τη μυστηριακή εκκλησιαστική ζωή.
Κλείνοντας, να πω ότι, τα όσα έφερα ως στοιχεία στο προηγούμενο post, αποδεικνύουν ότι υπήρχε ένα απέραντο ψεύδος στα όσα ισοπεδωτικά επιχείρησες να παρουσιάσεις για το Σύνολο της Εκκλησίας, πολλά από τα οποία ήδη τα άφησες πίσω. Πήρες όμως το μεμονωμένο σφάλμα και προσπάθησες να το αναδείξεις ως ΟΛΟ. Πήρες το επιμέρους, και μετά με τον οδοστρωτήρα πήγες να το απλώσεις για να καλύψεις τα πάντα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ελέγχεσαι ως απατεώνας και όχι για το αν έχουν υπάρξει προβληματικές περιπτώσεις εξορκισμών από μέλη της Εκκλησίας που έδρασαν αυθαίρετα.
Σε αυτό το ποστ βάζω τις αποστομωτικές απαντήσεις άλλων χρηστών... Του Δηδρ του expaganus του Diagrammenos και του Γιάννη... Οι δικές μου δεν ήταν τίποτα σπουδαίο... αλλά βάζω μια χαρακτηριστική στο τέλος......
Άλλο μεγάλο show “αποκάλυψης” των εν λόγω “λατρών της αλήθειας”, έγινε στην ιστοσελίδα αυτή. Οι δύο γνωστοί άγνωστοι, με τον τίτλο: “Noέμβρης, μνήμη της αγίας πόρνης και φόνισσας Θεοδώρας”, προσπαθούν να μας πείσουν και πάλι, ότι υπάρχει ένας άγιος στην Ορθόδοξη Εκκλησία, που δεν τον ξέρουμε. Και ενώ ήδη είπαμε ότι εκτός θείας λειτουργίας, ΑΓΙΟΣ δεν υπάρχει, επικαλούνται διαδικτυακές πηγές με υλικό των βολλανδιστών, για να πείσουν ότι ξέρουν τι λένε!
Εσύ είσαι τύπου “λασκαράτος” που μίλησες για γιαγιάδες και όχι μόνο, που χαραμίζουν ώρες να προσεύχονται σε αιμοσταγείς”.
Στο έχω ξαναπεί, και θα έπρεπε να υπάρχει και ντροπή, ότι οι ισχυρισμοί σου θα έπρεπε να ισχύουν ΜΟΝΟ εάν τα πρόσωπα που αναφέρεις μνημονεύονται ως άγιοι στην λειτουργική πράξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Λειτουργική πράξη της Εκκλησίας είναι η Θεία Λειτουργία και τα μοναδικά βιβλία τα οποία επισήμως περιέχουν τα πρόσωπα που μνημονεύονται είναι τα “Μηναία”, λειτουργικά βιβλία δηλαδή με μακρά εκκλησιαστική παράδοση και σε έντυπη μορφή υπάρχουν από τον 16ο αιώνα όπως γράφει ο Τωμαδάκης στο “Κλεις της Βυζαντινής Φιλολογίας”, δηλ. εδώ και 5 αιώνες.
Σου έχω ξαναπεί λοιπόν το ίδιο ακριβώς πράγμα περί αγίων και μηναίων και εσύ συνεχίζεις απτόητος.
Η πραγματικότητα είναι ότι:
Πουθενά στα Μηναία δεν μνημονεύονται ο Ιουστινιανός και η σύζυγός του Θεοδώρα
το ίδιο ισχύει και για την Ειρήνη την Αθηναία
το ξαναλέω
Πουθενά στα Μηναία δεν μνημονεύονται ο Ιουστινιανός και η σύζυγός του Θεοδώρα, ούτε και η Ειρήνη η Αθηναία
Άρα, για μια ακόμη φορά, μιλάς για αγίους και προσευχές και φυσικά φέρνεις ξένες πηγές όπως οι Ιησουΐτες Βολλανδιστές ή το διαδίκτυο τα οποία μπορεί να λένε ό,τι θέλουν. Άλλωστε για τέτοια κείμενα συνήθως η πηγή είναι πάντα οι Βολλανδιστές εφόσον αυτοί έχουν δημιουργήσει την μεγαλύτερη συλλογή χειρογράφων.
Η ουσία είναι ότι:
Πουθενά η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μνημονεύει ως αγίους τον Ιουστινιανό και την Θεοδώρα ή την Ειρήνη την Αθηναία στους Ναούς της, κατά την λειτουργική της πράξη. Τα βιβλία του εμπορίου ή το διαδίκτυο δεν αποτελούν τίποτα απολύτως για την Ορθόδοξη Λειτουργική πράξη εκτός από πληροφορίες ή επιστημονικά συγγράμματα τα οποία καλά κάνουν και κυκλοφορούν. Στις λειτουργικές συνάξεις όμως, των πιστών με τον ιερεά, στις ορθόδοξες Εκκλησίες δεν μνημονεύονται οι αυτοκράτορες αυτοί.
Οπότε, τα παραμύθια σου περί προσευχών σε αγίους αλλού. Λοιπόν:
2η Αυγούστου
Δεν υπάρχει Θεοδώρα στις 2 Αυγούστου στα Μηναία. Άρα, το όνομα της ΔΕΝ μνημονεύεται λειτουργικά.
Δεν υπάρχει Ιουστινιανός (ούτε ο Α’, ούτε ο Β’) στα Μηναία. Ούτε στις 2 Αυγούστου, ούτε στις 15 Ιουλίου. Άρα λειτουργικά δεν τιμάται η μνήμη του. Η Εκκλησία δεν αναφέρει/μνημονεύει λειτουργικά το όνομά του. Ενδεικτικό των προβλημάτων και λαθών που υπάρχουν είναι ότι στο συναξάρι του διαδικτύου, η Εκκλησία της Ελλάδας αναφέρει τον Ιουστινιανό Β’ ως Όσιο (!) ενώ ως γνωστόν:
“Όσιοι ονομάζονται οι άγιοι που προέρχονται από την τάξη των μοναχών και ιδιαίτερα των ασκητών.”
Η μόνη λοιπόν πηγή από την οποία μπορούμε να μάθουμε αν όντως η Εκκλησία μνημονεύει κάποιο πρόσωπο ως άγιο ή ΑΠΛΑ ως ευσεβή, είναι τα Μηναία.
14η Νοεμβρίου
Απολύτως τίποτα ούτε για Θεοδώρα, ούτε για Ιουστινιανό στα Μηναία.
15η Νοεμβρίου
Η μοναδική περίπτωση με υπόνοιες περί Ιουστινιανού είναι η 15η Νοεμβρίου. Ξέρεις όμως, και σου χαλάει τη σούπα ότι ο Νικόδημος αμφισβητεί ακόμη και την υπόθεση ότι πρόκειται για τον Ιουστινιανό αφού έπεσε σε αίρεση.
Εσύ όμως, δεν κολλάς. Γράφεις ό,τι να’ ναι σαν να μην τρέχει τίποτα.
Στα Μηναία ΟΜΩΣ αναφέρεται “Μνήμη των ευσεβών βασιλέων ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ και Θεοδώρας”. Επαναλαμβάνω: ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ.
Και ασφαλώς, εφόσον η Θεοδώρα και ο Ιουστινιανός έγιναν αυτοκράτορες μετά το θάνατο του Ιουστίνου, η αναφερόμενη στις 15 Νοεμβρίου Θεοδώρα είναι σαφώς ΑΛΛΗ. Ο Νικόδημος γράφει: “η Θεοδώρα, η σύζυγος Ιουστίνου, η κατά την δεκάτην πέμπτην του Νοεμβρίου αναφερομένη”.
Η ΘΗΕ, παρά το ότι υποθέτει πως το ζεύγος το οποίο εορτάζει θα μπορούσε να είναι ο Ιουστινιανός και η Θεοδώρα, εντούτοις επισημαίνει ότι ο άγ. Νικόδημος το θεωρεί αδύνατον επειδή υπέπεσε σε αίρεση.
Η λειτουργική πράξη της Εκκλησίας διασώζει την παράδοση που κρατά και ο Νικόδημος. Αυτό δεν αλλάζει. Την ημέρα αυτή μνημονεύεται ως ευσεβής ο ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ και η σύζυγός του Θεοδώρα.
Όπως αναφέρει ο Τσολακίδης σχετικά με τον Ιουστίνο:
“…έγινε στρατιώτης, έπειτα κόμης καί στό τέλος βασιλιάς τό 518. Είχε δε γυναίκα κάποια Λουπικία, πού τήν έκανε Αύγούστα καί μετονόμασε Εύφυμία. Όταν πέθανε η γυναίκα του αυτή, πήρε άλλη μέ τό όνομα Θεοδώρα.”
Αυτή η παράδοση υπάρχει σχετικά με την ημέρα, και αυτή διασώζεται λειτουργικά. Και πάλια, δεν αναφέρονται ως άγιοι αλλά ως ευσεβείς. Αυτό όμως που μας ενδιαφέρει είναι ότι Ιουστινιανός και Θεοδώρα, το ζεύγος των “Ανεκδότων” του Προκοπίου, ΔΕΝ μνημονεύεται στις λειτουργικές συνάξεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας και το ίδιο ισχύει για την Ειρήνη την Αθηναία.
Επαναλαμβάνω:
Πουθενά η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μνημονεύει ως αγίους τον Ιουστινιανό και την Θεοδώρα ή την Ειρήνη την Αθηναία στους Ναούς της, κατά την λειτουργική της πράξη. Τα βιβλία του εμπορίου ή το διαδίκτυο δεν αποτελούν τίποτα απολύτως για την Ορθόδοξη Λειτουργική πράξη. Στις λειτουργικές συνάξεις των πιστών με τον ιερεά, στις Εκκλησίες, δεν μνημονεύονται οι αυτοκράτορες αυτοί.
ΥΓ
Στη συνέχεια θα εξηγήσω (όχι σε σένα και τους κολλητούς σου προφανώς…) σε μήνυμα για ποιους λόγους αναφέρονται σε ξένα ή ελληνικά συναξάρια πρόσωπα αυτοκρατόρων ως ευσεβείς, αν και ΔΕΝ τιμούνται ως άγιοι από τη λειτουργική πράξη της Εκκλησίας. Τα όσα θα γράψω απευθύνονται σε όσους καλοπροαίρετους τυχαίνει να διαβάζουν αυτό το ανόητο blog ώστε να έχουν γνώση των θεμάτων.
ΥΓ2
Μην μου τα αλλάζεις, και περιμένω δημόσια συγγνώμη για τον Βασίλιεφ.
ΥΓ3
Λατρεύω την υποστήριξη των φίλων του blog οι οποίο έρχονται να πουν ένα καλό λόγο παρηγοριάς στους συντάκτες του…
ΥΓ4
Οι απόψεις περί Γϊββωνος είναι τόσο πολλές που δεν σε γλυτώνει τίποτε. Καταρχάς δεν βρίσκω σχέση χούντας και …Γίββωνα. Εκτός από το ότι ο Γίββωνας επέβαλε τη χούντα της μονομέριας και της διαστρέβλωσης της ιστορίας.
Άλλωστε τα ίδια λένε για τον Γίββωνα και οι …χουντικοί της Οξφόρδης:
“Η περιφρονητική μεταχείριση του Βυζαντίου από μελετητές όπως ο Μοντεσκιέ και ο Εδουάρδος Γίββων διατήρησε κάποια από την κακεντρέχειά της και στη βικτωριανή εποχή, αλλά άρχισε να απορρίπτεται πολύ πριν το τέλος του 19ου αιώνα.”
(C. Mango, “Ιστορία του Βυζαντίου”, Νεφέλη, Αθήνα 2006, σελ. 7)
Α, κι άλλος χουντικός:
“Σήμερα δέν υπάρχει πιά ανάγκη νά αποδείξουμε πόσο ιστορικά αστήρικτες είναι οι θεωρίες τοϋ Lebeau καί τού Gibbon.”
(Ostrogorsky Georg, “Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους”, τ. Α’, σελ. 52)
Βρε πόσοι χουντικοί μαζεύτηκαν;:
“Ή ερμηνεία πού δίνει ό Γίββων στην εσωτερική ίστορία τής Αυτοκρατορίας, μετά τόν Ηράκλειο, δέν είναι μόνον επιπόλαιη αλλά συγχρόνως δίνει λανθασμένη έντυπωσι τών γεγονότων.”
(Vasiliev, τ. Α’, σελ. 22)
Άρα το έργο παίχτηκε:
29 “χουντικοί” συμφωνούν μεταξύ τους: Γίββων – ο ρεζίλας της ιστορίας
συνεχίζεται…
- Παραμύθι #8: Εντωμεταξύ, ανάμεσα στους ισχυρισμούς τους, επικαλούνται τις πλέον ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ, τις πλέον άθλιες, τις πλέον ύποπτες, τις πλέον χαρακτηρισμένες ως επίφοβες και προκατειλλημένες “πηγές” της ιστορίας! Ένας είναι ο …Γίββων, του οποίου το πνεύμα αναβιώνει μετά από 2,5 αιώνες και ενώ ΟΥΔΕΙΣ πλέον επικαλείται τις μαρτυρίες του. Ο άλλος είναι ο εξαιρετικός μεν σε άλλα έργα του, ιστορικός Προκόπιος, ο οποίος όμως έγραψε έναν άθλιο λίβελλο, τα “Ανέκδοτα” τα οποία ασφαλώς εξαιρούνται από το έργο του, ΚΥΡΙΩΣ όσον αφορά στοιχεία του βίου του αυτοκρατορικού ζεύγους. Εντούτοις τα επικαλούνται και γι αυτό (ξανα-)”αποκαλύπτονται”:
“Ο Γίβων και ο Βασίλιεφ, περισσότερο ο πρώτος, λιγότερο ο δεύτερος εμπιστεύονται τα «Ανέκδοτα», ενώ φυσικά ο εθνικός μας ιστορικός Παπαρηγόπουλος τα απορρίπτει. Το σίγουρο είναι πως πέρα από την όποια προσωπική του εμπάθεια ο Προκόπιος καταγράφει πολλές αλήθειες και γεγονότα.”
Ο άνθρωπος αυτός, ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ, ξεπερνά τα όρια κάθε σεβασμού των αναγνωστών. Προφανώς τους θεωρεί ανόητους ή ελεγχόμενους, ή χαμηλής νοημοσύνης. Δεν εξηγείται αλλιώς η παραπάνω φράση του και η χρήση των Ανεκδότων του Προκοπίου στο όνομα του Βασίλιεφ, όταν ο ίδιος γράφει:
“Όλες αυτές οι σκοτεινές λεπτομέρειες για τα πρώτα χρόνια της Αυτοκράτειρας, πρέπει να αντιμετωπισθούν με κάποιο σκεπτικισμό, δεδομένου ότι όλες προέρχονται από τον Προκόπιο, του οποίου βασικός σκοπός υπήρξε να δυσφημίση, με τα «Ανέκδοτα» του τον Ιουστινιανό και την Θεοδώρα“
(Vasiliev Α.Α., ‘Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας’, τόμ. Α’, Μπεργαδής, Αθήνα 1954, σελ. 169)
Πως είπατε; Μάλιστα…Ο ίδιος ο Βασίλιεφ μας λέει ΚΑΘΑΡΑ, ότι σκοπός του Προκοπίου ΔΕΝ ήταν να γράψει ιστορία με το έργο αυτό, ΑΛΛΑ να ΔΥΣΦΗΜΙΣΕΙ τον Ιουστινιανό και την Θεοδώρα!!!
Ο Βασίλιεφ λοιπόν, στέκεται με σκεπτικισμό μπροστά στις πληροφορίες αυτού του έργου, ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή το έγραψε ο …Προκόπιος.
Κατά συνέπεια, οι “γαργαλιστικές λεπτομέρειες που δίνει ο πικρόχολος Προκόπιος” μπορούν κάλλιστα να αποτελούν έργο δυσφήμισης και γι αυτό μας προειδοποιεί ένας πράγματι σπουδαίος ιστορικός, (όπως και ο Καραγιαννόπουλος παρακάτω).
Κι όμως ο τύπου “λασκαράτος” επικαλείται τον Βασίλιεφ…Πιστεύω και οι φίλοι του, θα αρχίσουν να του ζητάνε να εκτίθεται λιγότερο. Σε κάθε σου μήνυμα με το οποίο έχω ασχοληθεί, θα έχεις από μία έως αμέτρητες φαντασίες, ψεύδη και ανακρίβειες. Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Νομίζεις θα κρατήσεις για πολύ ακόμη τους αναγνώστες σου;
Και βεβαίως γράφει αναλυτικότατα, λίγο πιο κάτω πάλι ο Βασίλιεφ:
“Το τρίτο έργο του Προκοπίου, τα «Ανέκδοτα» (Historia Arcana) διαφέρει πολύ από τα άλλα δύο. Είναι ένας φαύλος λίβελλος εναντίον της δεσποτικής βασιλείας τοΰ Ιουστινιανού και της Θεοδώρας, με τον όποιο ό συγγραφεύς του δεν επιτίθεται μόνον εναντίον του Αυτοκρατορικού ζεύγους, αλλά και κατά τοΰ Βελισσαρίου και της γυναίκας του. Στον λίβελλο αυτό ό Ιουστινιανός παρουσιάζεται ως η αιτία όλων των ατυχημάτων που υπέστη, την περίοδο αυτή, η Αυτοκρατορία. Η αντίθεσι του έργου αυτού προς το δύο πρώτα, είναι τόσο κτυπητή, ώστε μερικοί επιστήμονες άρχισαν να συζητούν την αυθεντικότητα των «Ανεκδότων», δεδομένου ότι τους φαίνεται αδύνατο να έχουν γραφή και τα τρία έργα από τον ίδιο άνθρωπο. Μόνον ύστερα από προσεκτική μελέτη των «Ανεκδότων», εν συγκρίσει με άλλα έργα της εποχής τοΰ ‘Ιουστινιανού απεφασίσθη τελικά ότι το έργο άνηκε πραγματικά στον Προκόπιο. Όταν χρησιμοποιηθή καταλλήλως το έργο αυτό βοηθεί ως ένα εξαιρετικής σημασίας βοήθημα για την κατανόησι της εσωτερικής Ιστορίας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, του έκτου αιώνος”.
(Vasiliev Α.Α., ‘Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας’, τόμ. Α’, Μπεργαδής, Αθήνα 1954, σελ. 227)
Φαύλος λίβελος που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό λέει ο Βασίλιεφ, και ΕΣΥ τολμάς να λες ότι εμπιστεύεται τα ανέκδοτα για τα φούμαρα περί του ζεύγους; Ο Βασίλιεφ λέει καθαρά σε τι εμπιστεύεται τα “Ανέκδοτα”.
“Όταν χρησιμοποιηθή καταλλήλως το έργο αυτό βοηθεί ως ένα εξαιρετικής σημασίας βοήθημα για την κατανόησι της εσωτερικής Ιστορίας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, του έκτου αιώνος”.
Και προφανώς: από τη στιγμή που τα “Ανέκδοτα” έχουν αναγνωρισθεί ως έργο δυσφήμισης και όχι ιστορικό έργο, κάθε ιστορική χρησιμότητα αντλείται από τα έμμεσα στοιχεία που προκύπτουν.
Και θυμίζω ότι στο ειδικό έργο του περί Βυζαντινών πηγών, ο καθ. Καραγιανόπουλος αναφέρει για τα “Ανέκδοτα”:
“Αποτελεί λιβελλογράφημα περιέχον πυρήνα αληθείας. Πρέπει να χρησιμοποιείται μετά προσοχής”
Βλέπεις την λέξη “ΠΥΡΗΝΑ”; Αυτό σημαίνει με απλά λόγια, όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι. Αυτούσια αντιγραφή πληροφοριών από το έργο “Ανέκδοτα”, ταιριάζουν μόνο στην παιδική χαρά που έχεις στήσει εδώ και όχι σε σοβαρές συζητήσεις.
ΥΓ
Για τον Γίββωνα, αρκεί να πω ότι ως ιστορικός του Βυζαντίου, θεωρείται τουλάχιστον αξιοθρήνητος, καθώς είναι τόσο προκατειλλημένος, που η Χριστοφιλοπούλου γράφει γι αυτόν με μια δόση ειρωνίας:
“Ή πνευματική ηγεσία της Ευρώπης του ΙΗ’ αιώνος περιφρονεί το Βυζάντιον…Διά την διαμόρφωσιν και διάδοσιν αυτών των αντιλήψεων σημαντική υπήρξεν η ευθύνη και του άγγλου ιστορικού Εδουάρδου Γίββωνος…Το πόνημα του γλαφυρού ιστορικού, παρά τον τίτλον του, περιλαμβάνει την ιστορίαν της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Ανεξαρτήτως της αντιρρήσεως, πώς είναι δυνατόν παρακμή να διαρκή ένδεκα αιώνας, όσοι μεσολαβούν από της ιδρύσεως της Κωνσταντινουπόλεως (324) μέχρι της πτώσεως της βασιλευούσης (1453), είναι φανερόν ότι ο συγγραφεύς δεν επεχείρησε να κατανοήση το Βυζάντιον εντός των ιστορικών του πλαισίων, ούτε αντελήφθη την συμβολήν του…”
Και την ίδια ειρωνία επαναλαμβάνει και ο Σαββίδης:
“Ο Βρετανός ιστορικός Ε. Gibbon στο μνημειώδες σύγγραμμα του για την Παρακμή και Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (γραμμένο στα 1776 – 87) χαρακτήρισε το Βυζάντιο ως «θρίαμβο του βαρβαρισμού και της θρησκείας»· όμως κάτι πολύ σημαντικό θα πρέπει να χαρακτήριζε μια «συνεχίζουσα παρακμή» που επέζησε για 11 αιώνες περίπου!“
(Σαββίδης Αλέξης, “Τα Χρόνια Σχηματοποίησης του Βυζαντίου, 284-518 μ.Χ.”, Ιστορικές Εκδόσεις Στέφανος Δ. Βασιλόπουλος, Αθήνα 1983, σελ. 25)
Και όπως θα ξέρετε, οι παρόμοιες κρίσεις για τον Γίβωνα είναι πάρα πολλές πλέον.
Κατά συνέπεια, η χρήση των Ανεκδότων ως πηγή για το ζεύγος, αποτελεί …ανέκδοτο από μόνο του.
συνεχίζεται…
Για να ευθυμήσουμε, θυμίζω ότι ανάμεσα στα εξαιρετικά που τους είχε γράψει ο εξπαγάνους, επεσήμανα μια εξαιρετική ατάκα που δείχνει τις “αξιόπιστες” πηγές των δύο “λατρών της αλήθειας”:
Τους είχε γράψει ο εξπαγάνους μεταξύ άλλων για μερικές από τις “πηγές” για την δήθεν αγιότητα της Ειρήνης της Αθηναίας:
“Η πέμπτη πηγή, είναι το ξακουστό site http://www.about.com. Εκεί λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα λήμματα όπως «Είναι το κατοικίδιό σας χοντρό;» «Τα 10 κοκτέιλς που πίνει ο Τζέημς Μποντ» «Γιατί η ψητή γαλοπούλα είναι πάντα ξερή» και «Ξεβουλώστε ένα νεροχύτη (χωρίς υδραυλικό)», υπάρχει και ένα με τίτλο Irene of Athens” (!!!)
http://roides.wordpress.com/2008/11/19/19nov08/#comment-14166
Τύπου “λασκαράτος”, να παραστήσεις τον Ζορό – ψωμιάδη, όταν και μόνο όταν θα αφιερώσεις ίδιο αριθμό άρθρων στις σφαγές χριστιανών: των διωγμών των τριών πρώτων αιώνων, στις διώξεις και σφαγές από ρωμαίους, εβραίους κ.λπ., στις σφαγές από σλάβους, στις σφαγές από εικονομάχους, παυλικιανούς και αρειανιστές, στις σφαγές της τουρκοκρατίας, στις σφαγές επί κομμουνισμού. Τότε μόνο θα έχεις δικαίωμα να μιλάς ως υπερασπιστής του δικαίου.
Από τη στιγμή που δεν αφιερώνεις λέξη για εκτοπισμούς, δημεύσεις, εκτελέσεις, κακοδικίες, καταπιέσεις τα οποία έχουν υποστεί χριστιανικοί πλυθυσμοί από αθέους, μουσουλμάνους, αιρετικούς και παγανιστές, μέχρι και τις μέρες μας (Κων/πολη, Αλβανία, Κίνα κ.λπ. κ.λπ.), και χωρίς να λες λέξη ενάντια στην αθεΐα και όλα τα εγκλήματά της, τότε μόνο το άδικο και η ισοπέδωση είναι με το μέρος σου.
Έχετε φτιάξει εδώ, ένα χαμηλής ποιότητας, προκατειλλημένο blog, με θολές ή καθόλου “πηγές”, το οποίο διαστρέφει όσα γεγονότα είναι πραγματικά και αποκρύπτει όσα δεν το βολεύουν.
Τα άρθρα σας δεν σας επιτρέπουν να επικαλείστε οποιαδήποτε τάξη, οποιοδήποτε δίκαιο, ούτε να απευθύνετε οποιαδήποτε κατηγορία σε τρίτους.
Εξυπνάκηδες…
Η ΞΕΦΤΙΛΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΠΟΣΤ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΗ "expaganus"
http://roides.wordpress.com/2008/11/19/19nov08/#comment-14115 @Λασκαράτε,
καταπώς βλέπω επιμένεις ότι η Ειρήνη η Αθηναία είναι… αγία για την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Επειδή έχω και δουλειές, αντιγράφω από ποστ του Δηδρ ο οποίος έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές, ότι διαθέτει σημαντικές πηγές στη βιβλιοθήκη του. Μου φτάνει που θα διαβάσω τον Κεδρηνό, επειδή μου άνοιξες την όρεξη, μην ψάχνω εξαρχής σε ένα σωρό βιβλία.
Λοιπόν για την Ειρήνη την Αθηναία:
“- Ο Νικόδημος Αγιορείτης, στον δίτομο “Συναξαριστή των δώδεκα μηνών του ενιαυτού”, δεν την αναφέρει.
- Ο Γεδεών Μανουήλ, στο “Βυζαντινόν Εορτολόγιον. Μνήμαι των από του Δ’ μέχρι του ΙΕ’ αιώνος εορταζομένων αγίων”, εν Κωνσταντινουπόλει 1899, δεν την αναφέρει.
- Ο Ζώτος Βασίλειος, στο “Λεξικόν των αγίων Πάντων της ορθοδόξου εκκλησίας”, εν Αθήναις 1904-1909, δεν την αναφέρει.
- Στην ιστοσελίδα του Οικ. Πατριαρχείου δεν την αναφέρει ούτε στον Αύγουστο (http://www.ec-patr.org/gr/typikon/2007/2007-08-09.htm) ούτε στο γράμμα “Ε” (http://www.ec-patr.org/gr/names/e.htm).
Στις 9 Αυγούστου αναφέρονται συνήθως οι:
-Ματθίας ο απόστολος
-Κωνσταντίνος (ο Α’) πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
-Οι άγιοι δέκα μάρτυρες…εν τη Χάλκη πύλη αθλήσαντες.
- Ούτε και ο Φειδάς (λήμμα “Ειρήνη η Αθηναία”, εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 22, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005) αναφέρει τίποτα περί τιμής της.
- Ούτε και η “ΔΟΜΗ” στο λήμμα “Ειρήνη η Αθηναία”.
Αυτό που πρέπει να προσεχθεί είναι η αναφορά της ΘΗΕ. Η Ειρήνη είναι η μοναδική περίπτωση εορταζομένου την 9η Αυγούστου που παραθέτει η ΘΗΕ ως βιβλιογραφία κάποια άγνωστη χειρόγραφη παράδοση: η πηγή που δίνει ο Τωμαδάκης που έγραψε το άρθρο για την Ειρήνη, είναι η BHG (#2205). Είναι δηλ. ο αδημοσίευτος βίος της Ειρήνης που καταχωρείται στην “Bibliotheca Hagiographica Graeca”, την συλλογή αγιολογικών κειμένων των Βολλανδιστών, των Βέλγων Ιησουϊτών. Δεν έχει ως πηγή κάποιο Ορθόδοξο Αγιολόγιο.
Και μάλιστα, η ΘΗΕ (σε άρθρο του Γριτσόπουλου) λέει σε άλλο σημείο (λήμμ. “Κων/νος”, τόμ. 8, στ. 24) ότι ο Μανασσής, αγιογράφος του 14ου αιώνα, την αποκαλεί “Μήδεια” και προσθέτει ο Γριτσόπουλος:
“Εν τούτοις δια την αναστήλωσιν των εικόνων ωνομάσθη ευσεβής”.
Απλώς ευσεβής και όχι αγία.”
Και μια που εμπιστεύεσαι τόσο το ψαχτήρι της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, έκανα κι εκεί μια βόλτα και ω! της μαύρης Λασκαρατείου θλίψης! Ούτε εκεί αναφέρεται ως αγία η Ειρήνη η Αθηναία.
Αναφέρονται διάφορες μάρτυρες και μια Empress Irene, tonsured Xenia η οποία, δυστυχώς για σένα, δεν είναι η Αθηναία αλλά η σύζυγος του αυτοκράτορα Ιωάννη Κομνηνού, η οποία πριν πεθάνει έγινε μοναχή, λαμβάνοντας το όνομα Ξένη. (Πηγή: Γ. Κοντογιάννη-Π. Βολάκη: Ελληνισμός και Ορθοδοξία).
Για άλλη μια φορά εκτίθεσαι, όπως εκτέθηκες και στο θέμα του γάμου, του Μαρκιανού που τον “σκότωσε η Εκκλησία”, των εξορκισμών που τάχα “προσπαθούσαν να σε πείσουν ότι δεν γίνονται”, κτλ κτλ. Αλλά δεν ανησυχώ για σένα. Έχεις αποδείξει ότι μπορείς να εμμένεις στα ίδια λάθη χωρίς τύψεις.
Από τη στιγμή που έχεις και χειροκροτητές οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται και αυτοί πόσο εκτίθεσαι, είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω – και νίπτω και τας χείρας μου.
@Λασκαράτε, γράφεις:
«Δηδρ και Expaganus, σας ευχαριστώ για τον χρόνο που μας αφιερώνετε και για την συνεισφορά σας το μπλογκ Ροϊδη να είναι πολύ συχνά πρώτο σε επισκεψιμότητα στην wordpress. Η εμμονή σας να απαντάτε ακόμη και αυτογελοιοποιούμενοι επιβεβαιώνει πως το blog του κ.Ροϊδη παράγει έργο που ενοχλεί.»
Δέχομαι ταπεινά τις ευχαριστίες σου. Αν κρίνω από τα πολλά μηνύματα που λαμβάνω από αποστολείς που δεν γράφουν σε αυτό το μπλογκ αλλά μόνο διαβάζουν, και με συγχαίρουν για την υπομονή μου να κάθομαι να απαντώ στις διαστρεβλώσεις σου, τότε χωρίς αμφιβολία σου ανεβάζω την επισκεψιμότητα και ως εκ τούτου πρέπει να ανακηρυχθώ ευεργέτης του παρόντος βλογίου, και μάλιστα μέγας. Μην ανησυχείς, δεν θα υψηλοφρονήσω.
Δεν έχω εξάλλου αμφιβολία ότι εκτός από τους εν λόγω αναγνώστες, υπάρχουν και άλλοι που δεν εκδηλώνονται δημοσίως αλλά θα χειροκροτούσαν εσένα αντ’ εμού, καθώς και απλοί «περίεργοι» που παρακολουθούν μειδιώντας τις διάφορες λογομαχίες αθέων και χριστιανών, ίσως μάλιστα καταναλώνοντας πασατέμπο.
Δεν θα έλεγα ότι το «έργο» που παράγεται στο μπλογκ με ενοχλεί. Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα για να μ’ ενοχλήσουν, όπως η κατάσταση στις φυλακές για παράδειγμα. Μην το εκλάβεις αυτό ως υποτιμητικό, δεν θέλω να παραγνωρίσω τη συστηματκή σου προσπάθεια – ή μάλλον αγώνα – για να ενοχλήσεις.
«Πάλι η Ειρήνη η Αθηναία η ευσεβής όπως παραδέχεσαι για την Εκκλησία εκτυφλώτρια του γιού της, αλλά όχι αγία».
Για την «αγία» Ειρήνη την Αθηναία, βλέπω ότι σου απάντησε ο Δηδρ «ορθοτομών τον λόγον της αληθείας». Αλλά μια κι έκανες τον κόπο και παρέθεσες τόσες πηγές από το νετ, θα κάνω κι εγώ τον κόπο να σχολιάσω πάνω σ’ αυτές.
Η πρώτη πηγή που αναφέρεις είναι η Academic American Encyclopedia. Δεν την έχω, οπότε δεν μπορώ να τη σχολιάσω. Θα το κάνω όταν δω από πού αντλεί βιβλιογραφικές πηγές, γιατί οι προχειροδουλειές δεν μου αρέσουν. Για την ώρα θεωρώ πιθανό να αντλεί την πληροφορία της από το Acta Sanctorum των Βολλανδιστών, το οποίο γενικά «φοριέται» ως βιβλιογραφία.
Πάμε και στη δεύτερη «ξένη πηγή»: Λασκαράτε το greekrealm.com δεν είναι «πηγή» και μάλιστα «ξένη», είναι ένα φόρουμ για Έλληνες στο οποίο όποιος θέλει γράφεται κι ό,τι θέλει γράφει. Σοβαρά μιλάς, ότι πρέπει να δεχτούμε ως πηγή για την αγιότητα της Ειρήνης τη… δημοσίευση στο φόρουμ http://www.greekrealm.com/forum/medieval-greece/545-list-byzantine-emperors.html, την οποία δημοσίευσε ένας με το ψευδώνυμο Ellinas χωρίς καθόλου πηγές, και χωρίς να μας λέει πού τη βρήκε; Είναι αυτό πιο έγκυρο από τη Δομή και τη Μπριτάνικα; Έλεος Λασκαράτε, λυπήσου τα πλούσια μαλλιά μου!
Η τρίτη σου πηγή είναι η Βικιπαίδεια… http://simple.wikipedia.org/wiki/List_of_Byzantine_Emperors
Αλλά αυτή ωχριά μπροστά στην 4η: http://www.mabelyn.com/infamous_women/irene.htm
Πολύ σοβαρή ιστορική πηγή, η σελίδα μιας κυρίας με το ψευδώνυμο mabelyn, η οποία γράφει χωρίς βιβλιογραφία, στο ερώτημα ποια είναι απαντά με αρλούμπες και έχει τέτοια αβυσσαλέα άγνοια που αποδίδει στην Ειρήνη την Αθηναία περιστατικό που αναφέρεται στο βίο της αγίας Ειρήνης της… Χρυσοβαλάντου. Να χαίρεσαι Λασκαράτε αυτή τη σπάνια ιστορική πηγή, που βρίθει επιστημονικής βιβλιογραφίας. Όμοιος τον όμοιο αγαπά, λέει η παροιμία.
Η πέμπτη πηγή, είναι το ξακουστό site http://www.about.com. Εκεί λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα λήμματα όπως «Είναι το κατοικίδιό σας χοντρό;» «Τα 10 κοκτέιλς που πίνει ο Τζέημς Μποντ» «Γιατί η ψητή γαλοπούλα είναι πάντα ξερή» και «Ξεβουλώστε ένα νεροχύτη (χωρίς υδραυλικό)», υπάρχει και ένα με τίτλο Irene of Athens που αναφέρει ότι επειδή η Ειρήνη συγκάλεσε τη Β΄οικουμενική σύνοδο και προστάτεψε τα μοναστήρια, θεωρείται αγία στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Το λήμμα παραπέμπει στην Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, όπου όμως ω! Της Λασκαρατείου οιμωγής! Η Ειρήνη αναφέρεται ως σκέτη αυτοκράτειρα και όχι ως αγία… Ενώ παράλληλα αναφέρεται ως άγιος ο πατριάρχης Ταράσιος, τον οποίο η Ειρήνη είχε αναδείξει. Τουτέστιν, αν το πρόβλημα για να μην αναφερθεί η Ειρήνη ως αγία ήταν η εποχή που έζησε – πράγμα έτσι κι αλλιώς απίθανο, γιατί δεν υπήρχε ακόμα σχίσμα και η Ρώμη αναγνώριζε τους αγίους της Ανατολής – τότε δεν θα αναφερόταν ως άγιος ο σύγχρονός της Ταράσιος.
Η έκτη πηγή, είναι ένα ρωσικό σάιτ που απλά αναπαράγει τον κατάλογο «βυζαντινών» αυτοκρατόρων της Βικιπαίδειας, που ήδη έχουμε δει στην τρίτη πηγή.
Το επόμενο λινκ με μεταφέρει στο σάιτ μιας kitty munson που ασχολείται με… γενεαλογικά δέντρα και το μεθεπόμενο σε ένα σάιτ με αποφθέγματα διασήμων προσωπικοτήτων. Οι δυο αυτοί γίγαντες της ιστοριογραφίας αναφέρουν την Ειρήνη την Αθηναία ως αγία. Μιλάμε για σελίδες που η ιστορία τρέχει από τα μπατζάκια τους, όχι αστεία!
Το πιστεύεις στ’ αλήθεια, ότι μ’ αυτές τις σαχλαμάρες θα μας πείσεις ότι η Ειρήνη η Αθηναία μνημονεύεται ως αγία στην Ορθόδοξη Εκκλησία; Και πρέπει ν’ αφήσω τα «Μηναία» και να δώσω βάση στην δεσποινίδα mabelyn και στο http://www.about.com; Ν’ αφήσουμε το γάμο να πάμε για πουρνάρια δηλαδή;
Και επειδή δεν μου αρέσει η μανιχαϊστική λογική σου του «μαύρο-άσπρο», σε πληροφορώ ότι η Ειρήνη η Αθηναία μπορεί μεν να μην ήταν αγία, μπορεί να τύφλωσε το γιο της, αλλά πήρε και μέτρα που ωφέλησαν το λαό της: έκανε φιλανθρωπίες και κατάργησε τη φορολογία στις χήρες των στρατιωτών. Όπως ακριβώς κι εσύ – από λάθος ή σύμπτωση, Κύριος οίδε – γράφεις και μερικά σωστά ανάμεσα στους τόννους παραπληροφόρησης με τους οποίους μας βομβαρδίζεις.
Μου αρέσει ρε Εξπαγάνους που τη 12τομη ορθόδοξη “Ηθική και Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια”, το ιερό τέρας των ορθόδοξων εγκυκλοπαιδειών που επευλογεί το πατριαρχείο, δεν σου αρκεί για απόδειξη. Την αποκαλείς μάλιστα με τα μυστηριώδη αρχικά της ΘΗΕ για να την υποβαθμίσεις, ενώ τις άλλες πηγές σου τις κατονομάζεις με πλήρες όνομα, κι όποιος κατάλαβε.
Μάλιστα, έγινες τώρα και «ετάζων νεφρούς και καρδίας» και ξέρεις γιατί γράφω το κάθε πράγμα όπως το γράφω; Η αλήθεια είναι τελείως πεζή, όσο κι αν θέλεις να δώσεις αστυνομικό σασπένς στην ασήμαντη αυτή λεπτομέρεια: Πρώτον δεν αποκαλώ εγώ ΘΗΕ το… «ιερό τέρας» αλλά ο Δηδρ, τον οποίο αντέγραψα, και δεύτερον και εγώ ΘΗΕ θα την αποκαλούσα γιατί α) είναι γνωστή έτσι, β) ολόκληρο το όνομά της είναι σιδηρόδρομος και βαριέμα να πληκτρολογώ ασκόπως.
Η ΘΗΕ το ματαξαναείπαμε από πού αντλεί τη σημείωση που έχεις κάνει σημαία: από τα Acta Sanctorum των Ιησουϊτών Βολλανδιστών. Τα οποία ίσως και να βασίζονται στο μπέρδεμα που δημιούγησε ο Στουδίτης, αλλά ως Ορθόδοξο καθόλου δεν με απασχολούν, μόνο μου θυμίζουν τη λαϊκή παροιμία «έλα παππού μου να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου». Αν εσένα σε καλύπτουν, με γεια σου με χαρά σου. Εξάλλου είναι γνωστό ότι ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται.
Στο αφελές ερώτημα που θέτεις γιατί δεν την αναφέρει το πατριαρχείο(Χα χα χα) σου έχω ήδη απαντήσει. Γιατί κρύβει τα σκουπίδια του κάτω από το χαλί.
Να χαρώ αστυνομικό δαιμόνιο! ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ δεχτούμε αυτά που λες περί κρυψίματος κάποιων αγιοποιήσεων κάτω από το χαλάκι, αυτά δεν μπορεί να συνέβαιναν εν έτει 1899, 1904 και 1909 – οπότε γράφτηκαν βιβλία που αναφέρουν ρητά ότι δεν είναι αγία η Ειρήνη – που το Πατριαρχείο είχε άλλες φουρτούνες, και δεν είχες ακόμη βγει εσύ για να τρομοκρατήσεις με τας αποκαλύψεις σου τους σκοταδιστάς εκπροσώπους του.
Καταπώς φαίνεται όμως, οι σκοταδιστές αυτοί συμπαρέσυραν στην πλεκτάνη τους την «Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα», τη «Δομή» και το Oxford Dictionary of Byzantium… το οποίο (λήμμα: Paul A. Hollingsworth – Anthony Cutler, “Irene”, The Oxford Dictionary of Byzantium (Ed. Alexander P. Kazhdan), Oxford University Press 1991) δεν αναφέρει τίποτα περί αγιότητας της Ειρήνης. Ακόμα χειρότερα, φαίνεται ότι οι σκοταδιστές παρέσυραν και την Καθολική Εγκυκλοπαίδεια! Βρε τι γίνεται στον κόσμο…Λες αυτά να συζητούν Βατικανό και Φανάρι;
Αυτά για την ώρα αγαπητέ. Πρώτα ο Θεός, θα επανέλθω. Ο expaganus αργεί, αλλά δεν ξεχνά – είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα στα οποία δρω όπως ο Θεός.
Υ.Γ. Γράφεις ότι για την αγιότητα του Θεοδοσίου, «απ’ ότι βλέπεις μαλάκωσα και παραδέχομαι πως μπορεί να κάνω λάθος». Δεν βλέπεις καλά, στη στάση μου περί Θεοδοσίου δεν υπήρξε καμιά μεταβολή. Από την αρχή σου έγραψα ότι δεν αναφέρεται στα μηναία, αλλά ο Νικόδημος ο Αγιορείτης δεν τον έσβησε όταν έκανε «ξεσκαρτάρισμα» των Συναξαρίων γιατί ο Κεδρηνός είχε καταγράψει θαυμαστά περιστατικά. Σου ανέφερα ακόμη ότι έχω ακούσει την άποψη ότι «ευσεβής» σημαίνει μικρότερης λάμψης άγιος γι’ αυτό και αφήνω ένα περιθώριο να έχω άδικο και να αναγορεύθηκε άγιος ο Μέγας Θεοδόσιος. Σαν αυτό δηλ. που έλεγε ο Χριστός, ότι στη βασιλεία των ουρανών δεν έχουν όλα τα αστέρια την ίδια λάμψη. Αυτά είπα από την αρχή ως το τέλος, και είναι καταγεγραμμένα αγαπητέ.
Υ.Γ 2: Σου θυμίζω την παλιά μας στιχομυθία στο «Σύμφωνο Συμβίωσης – Η Εκκλησία να ζητήσει συγγνώμη». Η συγκεκριμμένη δεν αφορά τον Μαρκιανό (κι αυτόν τον είχαμε συζητήσει εκεί) αλλά τον Πρισκιλλιανό.
Μου είχες γράψει: «Aπό τους πρώτους αιρετικούς που εκτελέστηκαν από την Εκκλησία ήταν ο Πρισκιλλιανός που σφάχτηκε με ξίφος το 385».
Και σου είχα απαντήσει: «Είσαι σοβαρός, ότι ο Γνωστικός και Μανιχαίος Πρισκιλλιανός εκτελέστηκε από την… Εκκλησία; Τι ήταν ο εκτελεστής, μητροπολίτης, παπάς ή διάκος; Γιατί αυτοί που ανοίγουν βιβλία γνωρίζουν ότι τον εκτέλεσε – μαζί με 6 μαθητές του – ο αυτοκράτορας Μάγκνος Μάξιμος. Γνωρίζουν επίσης ότι ο άγιος Μαρτίνος ο Θαυματουργός, επίσκοπος Τουρ της Γαλλίας, πήγε στους Τρεβήρους να μεσολαβήσει υπέρ του αιρετικού… Μάλιστα είπε στο Μάξιμο ότι η εκτέλεση του Πρισκιλλιανού θα ήταν καταπάτηση των θείων νόμων, και τον πίεσε να υποσχεθεί ότι δεν θα χύσει το αίμα του αιρετικού. (Σουλπικίου Σεβήρου Sacra Historia II 50 και Dialogi III, col.217)»
Μετά από τις στιχομυθίες μας εξαφανίστηκες, λαλίστατε κατά τα άλλα Λασκαράτε…
Υ.Γ 3 Παρατηρώ ότι μετά την αποκαθήλωση των “επιχειρημάτων” σου για τους “αγίους” Ειρήνη, Ιουστινιανό και Θεοδώρα, στρέφεις τον ρου της συζήτησης στην Αλβανία, τους παλαιοπίστους κ.τλ., προφανώς για να καλυφθεί το ναυάγιο του αρχικού, ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ και ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ σου ποστ. Παλιά σου τέχνη κόσκινο, το έχουμε ξαναδεί το έργο. Σαράντα χρόνια Γκέμπελς, έχεις ψήσει…
@ Λασκαράτε αναφέρεσαι σε
“παραγράφους που παρέλειψες-αυτονόητο, αναπότρεπτο” .
Αυτονόητο και αναπότρεπτο μπορεί να είναι για δυο λόγους:
1) επειδή δεν γνωρίζεις τις υπόλοιπες παραγράφους, δηλ. δεν έχεις διαβάσει ολόκληρο το βιβλιο.
2) Επειδή τις έχεις διαβάσει αλλά τις αποκρύπτεις. Πράγμα φυσικό, αν ξέρεις ότι λένε αυταπόδεικτα ψέματα όπως ότι εξαιτίας του Ιουστινιανού «χάθηκε ένα τρισεκατομμύριο άνθρωποι», όσοι δηλ. δεν υπήρχαν την εποχή εκείνη όχι στην αυτοκρατορία του Ιουστινιανού, αλλά ούτε σε ολόκληρο τον πλανήτη!
Αν και είναι υποτιμητικό για σένα να ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ότι έχεις κάνει ένα από τα δύο, είναι καλύτερα να ισχύει το πρώτο παρά το δεύτερο.
κάποιος μου πετάει σε εξευτέλισα για τον Μαρκιανό και όταν ρωτάω ποιόν Μαρκιανό μου λέει εννοώ τον Πρισκιλλιανό
Τι τρομερή παραπληροφόρηση! Η ουσία βρίσκεται στο ότι – όπως συ είπας – σε εξευτέλισα. Να με συμπαθάς που δεν θυμόμουν ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτός που ισχυριζόσουν ότι “έσφαξε η Εκκλησία” ήταν ο Πρισκιλλιανός και όχι ο Μαρκιανός, αλλά είχες βάλει τον Μαρκιανό ακριβώς πάνω από τον Πρισκιλλιανό κι έτσι κι αλλιώς, και για τον Μαρκιανό “σε εξευτέλισα”.
Και εδώ θα μου πεις:
«Όταν δεν ξανααπαντώ δεν σημαίνει φυγομαχώ, σημαίνει βρέθηκα, σημαίνει δεν έχω χρόνο, σημαίνει έχω δουλειές, σημαίνει κυρίως η ερώτηση είναι ανόητη, ή υβριστική και η απάντηση για κάθε νοήμονα αναγνώστη, αυτονόητη και περιττή.»
Αυτά λές ότι συμβαίνουν όταν ΕΣΥ δεν απαντάς σε κάποιον άλλο. Όταν δεν απαντάει κάποιος άλλος σ’ εσένα, δεν μπορεί κατά τη Λασκαράτειο λογική να συμβαίνει κάτι απ’ όλα αυτά, απλά τον έχεις αποστομώσει!
«Πολλοί αυτοκράτορες αναπαρίστανται με φωτοστέφανα σε ναούς». «όταν το ζεύγος Ι και Θ. είναι φωτοστεφανωμένο το αντιπαρέρχεστε (ναι δεν σημαίνει υποχρ.αγιοποίηση, αλλά κάτι δείχνει)»
Είπα να σε παραπέμψω σε κάποιο βιβλίο βρε Λασκαράτε, αλλά αφού έχεις τόση αγάπη στο φυλλομέτρημα ιστοσελίδων θα σου δώσω δυο διευθύνσεις για να ενημερωθείς με τον τρόπο που προτιμάς:
Πρόκειται για άρθρο γραμμένο με σοβαρότητα και επιστημονική βιβλιογραφία – δηλαδή με τα στοιχεία που λείπουν από τα άρθρα τα δικά σου. Εκεί μέσα θα διαβάσεις ότι:
“Το φωτοστέφανο υποδηλώνει τη θεϊκή προέλευση της αυτοκρατορικής εξουσίας.”
Να και η αγαπημένη σου Βικιπαίδεια , στο λήμμα «Μετάλλιον αυτοκράτορα Μαυρίκιου Τιβέριου (μικροτεχνία): «Ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη εικονογραφία παρουσιάζει το γεγονός ότι ο αυτοκράτορας φέρει φωτοστέφανο πίσω από το κεφάλι του. Το φωτοστέφανο ή άλως είναι αρχαίο ασιατικό σύμβολο της θεότητας, που επιβεβαιώνει τη θεία έγκριση για την κοσμική αυτοκρατορική εξουσία».
Και για να σε προλάβω να μην ψάχνεις άδικα, ο Μαυρίκιος Τιβέριος, και ο Ανδρόνικος Β΄και ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος, που σε αυτές τις σελίδες βλέπεις να φορούν φωτοστέφανο, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ανακηρύχθηκαν άγιοι.
Λέει ο Δηδρ «Να βλαστημήσω τον Χριστό επειδή κάποιος ιερωμένος το ψήνει το μπιφτέκι; Ή άλλος κλέβει τα λεφτά του δημοσίου; Σάμπως δεν υπάρχουν χιλιάδες άλλοι που είναι μια χαρά και δεν ακούγονται καθόλου;” Κι εσύ τους «ιερωμένους που είναι μια χαρά και δεν ακούγονται καθόλου» τους μετατρέπεις σε «δεσποτάδες που “είναι μια χαρά και δεν ακούγονται καθόλου” στρογκυλοκαθημένοι στις σκανδαλώδεις απολαβές τους», λες και είπε ο Δηδρ τέτοιο πράγμα.
«ούτε ένας δεν μιλά χωρίς μίσος και υστερική επιθετικότητα»
Λασκαράτε, διάβασε σε παρακαλώ τα ποστ σου, και ειδικά την απάντηση όπου το γράφεις αυτό, και μετά βγαλ’ τη σκούφια σου και βάρα μας. Ειδικά για μένα, ούτε με μίσος σου έχω μιλήσει ποτέ ούτε με “υστερική επιθετικότητα”. Σου έχω μιλήσει αρκετές φορές με ειρωνεία, το παραδέχομαι. Άλλες φορές σου μιλάω απαθώς.
Και ακόμα και αν είναι αλήθεια ότι κάποιοι μιλούν με “υστερική επιθετικότητα”, είναι γεγονός ότι τουλάχιστον αυτοί δεν γράφουν ψέματα! Εσύ που και υστερικά μιλάς και ψέματα γράφεις, νομίζεις ότι θα καλυφθείς κατηγορώντας αυτούς;
«Όταν σας ρωτάω γιατί ο προπροηγούμενος πατριάρχης Ρουμανίας λέγεται Ιουστινιανός αφού δεν υπάρχει κάποιος άγιος»
Ειδικά γι’ αυτό το σημείο ήθελα να σχολιάσω και να πω ότι επιτέλους, ο Λασκαράτος εκτός από copy-paste αποσπασμάτων από βιβλία τα οποία αγνοεί, βάζει και τον εγκέφαλό του λίγο να δουλέψει. Πολύ σωστό ήταν εκείνο το ερώτημά σου, τελικά όμως μου διέφυγε να το γράψω. Σου έχει όμως ήδη απαντήσει ο Δηδρ σχετικά με την αγοποίηση του Ιουστινιανού.
Το κοινό μπορεί να κρίνει
Ναι, δυστυχώς για σένα μπορεί… Αλλά μη στεναχωριέσαι, έχεις τη φιλία του «Νομικού»!
Εκείνο το 40 χρόνια Γκαίμπελς με θίγει. Μου προσθέτεις χρόνια-εκτός κι αν εννοείς πως μπήκα στον γκαιμπελισμό από βρέφος. Μας διαβάζουν και κυρίες που θα με κατηγορήσουν πως κρύβω την ηλικία μου. Όχι χτυπήματα κάτω από τη μέση σε παρακαλώ.
Δεν είχα την πρόθεση να σου προσθέσω χρόνια – αν και η φωτό που διάλεξες με προδιαθέτει – απλά παρέφρασα το γνωστό «40 χρόνια φούρναρης». Πάντως επειδή είσαι πολύ ικανός στον γκεμπελισμό, δεν θα μου φαινόταν παράξενο να μπήκες, αν όχι από βρέφος, τουλάχιστον από νήπιο.
http://roides.wordpress.com/2008/11/19/19nov08/#comment-14288
Βρήκα στον Βασίλιεφ (Vasiliev Α.Α., «Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας», τόμ. Α’, Μπεργαδής, Αθήνα 1954, σελ. 21-23) κάτι ενδιαφέρον, που νομίζω ότι ταιριάζει στον τρόπο που περιγράφει την ιστορία της Ρωμανίας ο Λασκαράτος. Σαν τον Γίββωνα και χειρότερα…
«Σήμερα, φυσικά, τα σχετικά με τον Χριστιανισμό κεφάλαια του Γίββωνος, έχουν πολύ μικρότερο, και όχι ιστορικό, ενδιαφέρον. Πολλοί παράγοντες επηρεάζουν τους σύγχρονους κριτάς του Γίββωνος. Μετά την εποχή του το ιστορικό υλικό είναι πιο άφθονο, τα ιστορικά προβλήματα έχουν αλλάξει, η εξέτασι των πηγών έχει γίνει πιο κριτική, η εσωτερική σχέσι των πηγών είναι πιο ξεκαθαρισμένη και νέες επιστήμες, όπως η νομισματολογία, επιγραφολογία, σφραγιδολογία και παπυρολογία, συμβάλλουν στην ιστορική έρευνα. Επί πλέον ο Γίββων δεν είχε επιδοθή στα Ελληνικά…Ο Άγγλος Ιστορικός Φρήμαν γράφει σχετικά ότι: «Παρά την θαυμάσια τέχνη του Γίββωνος…δεν είναι ασφαλώς το ύφος του εκείνο που χρειάζεται για να διεγείρη τον σεβασμό για τα πρόσωπα ή την περίοδο, με την οποία ασχολείται ή για να οδήγηση σε μια λεπτομερέστερη μελέτη τους. Ο απαράμιλλος του σαρκασμός και η υποτίμησι, βρίσκονται διαρκώς εν δράσει…είναι ανίκανος να θαυμάση με ενθουσιασμό πράγματα ή πρόσωπα. Σχεδόν κάθε Ιστορία, όταν την χειρίζουνται με αυτόν τον τρόπο, αφίνει την αξιοττεριφρόνητη πλευρά της να κυρίαρχη στην σκέψι του αναγνώστου. Ίσως καμιά ιστορία δεν θα έμενε αστιγμάτιστη με έναν τέτοιο χειρισμό…». Η Βυζαντινή Ιστορία έτσι κακομεταχειρισμένη, παρουσιάζεται άσχημα. Οι προσωπικές Ιστορίες και oι υποθέσεις όλων των αυτοκρατόρων, από τον υιό του Ηρακλείου μέχρι τον Ισαάκ Άγγελο, συμπιέζουνται σ’ ένα κεφάλαιο. «Αυτός ό τρόπος διαχειρίσεως του θέματος», παρατηρεί ο J. Β. Bury «ανταποκρίνεται ττρος την περιφρονητική θέσι που παίρνει ο συγγραφεύς απέναντι στη «Βυζαντινή» ή «κατώτερη Αυτοκρατορία». Η ερμηνεία που δίνει ο Γίββων στην εσωτερική ιστορία της Αυτοκρατορίας, μετά τον Ηράκλειο, δεν είναι μόνον επιπόλαιη αλλά συγχρόνως δίνει λανθασμένη εντύπωση των γεγονότων».
----
Η ΞΕΦΤΙΛΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΠΟΣΤ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΗ "Diagrammenos"
O "Diagrammenos" βάζει τα λόγια του Λασκαράτου ανάμεσα σε @ @.
http://roides.wordpress.com/2008/11/19/19nov08/#comment-14186
@ Επιτρέψτε μου να τιμήσω την ιερή μνήμη της αγίας Θεοδώρας συζύγου αγ. Ιουστινιανού@
Φυσικά και το επιτρέπουμε. Ο καθείς δικαιούται να εκφράζει την σεξουαλικότητά του, με όποιον τρόπο επιθυμεί, αρκεί να μην πειράζει τον διπλανό του.
@ μαζί με την επίσης φόνισσα αγία Θεοδώρα χήρα Θεόφιλου, αποτελούν τη ζωντανή απόδειξη πως και η Νέα Ρώμη μπορεί να καυχιέται για τις δικές της Αγριππίνες, Μεσσαλίνες και Ποππαίες.@
«Ζωντανή απόδειξη»; Κάποιος θα πρέπει να ενημερώσει τον Λασκαράτο, πως οι εν λόγω αυτοκράτειρες είναι νεκρές προ πολλού. Κάποιος που έχει τελειώσει το σχολείο για παράδειγμα.
@τους παραπέμπω στο σχετικό κόμβο της «Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική». (στο http://www.oca.org/FSlives.asp Search for a feast or saint by NAME: βάλτε «theodora» η Search by date βάλτε «November 14» )@
Ο κατεργάρης Λασκαράτος, γνωρίζει πολύ καλά πως η εν λόγω «Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αμερική», αποτελεί έναν ιδιόρρυθμο κλάδο της Εκκλησίας των ρώσων εμιγκρέδων και όχι του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Γνωρίζει επίσης πως το αγιολόγιο της κάθε Εκκλησίας δεν δεσμεύει την άλλη. Γι’ αυτό λοιπόν και φρόντισε προκαταβολικά, να βάλει τον τίτλο μέσα σε εισαγωγικά. Μπορεί ο Diagrammenos να μην τσιμπήσει βεβαίως, αλλά από κορόιδα στο Διαδίκτυο…άλλο τίποτα!
@ Ο ιστορικός Προκόπιος, που έγραψε στα κρυφά την ανέκδοτη Ιστορία του, περιγράφει με τα μελανότερα χρώματα το ιερό ζευγάρι. Ο Προκόπιος κατηγορείται από πολλούς ως εμπαθής ή και αντιφατικός… “Ο άνθρωπος αυτός έχει σκοτώσει τόσους πολλούς, που φαίνεται πως κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να πει τον ακριβή αριθμό τους ……χάθηκαν πολλά εκατομμύρια άνθρωποι” (Ανέκδοτα, ιη΄, 1-6). @
Για την ακρίβεια, η μετάφραση της έκφρασης «μυριάδας μυριάδων μυρίας δημί απολωλέναι» δεν είναι «χάθηκαν πολλά εκατομμύρια άνθρωποι», αλλά «λέω πως χάθηκε ένα τρισεκατομμύριο άνθρωποι».
Θα πει κανείς «σχήμα λόγου». Ολόκληρο το βιβλίο, συνιστά ωστόσο ένα σχήμα λόγου, αν όχι μια φάρσα: Στο ίδιο κεφάλαιο που ο ιστοριοδίφης Λασκαράτος μας υποδεικνύει να διαβάσουμε, αναφέρεται πως στη Λιβύη, ο Ιουστινιανός εξολόθρευσε ολόκληρο τον πληθυσμό, σε τέτοιο σημείο που για έναν ταξιδιώτη, να αποτελεί αξιοσημείωτο γεγονός να συναντήσει έναν και μόνο άνθρωπο σε ολόκληρη τη Λιβύη! (Ανέκδοτα ιη’ 5-6) Αμ το άλλο; Με το που ανέβηκε ο Ιουστινιανός στο θρόνο, πλημμύρισαν όλα τα ποτάμια, (Νείλος, Κύδνος, Σκιρτός) και σεισμοί χτυπήσαν την Αντιόχεια, την Σελεύκεια και την Ανάζαρβο και τα Ίβωρα και την Αμάσεια, εξολοθρεύοντας όλους τους κατοίκους – ακόμα και στην Κόρινθο. Κάποιοι μάλιστα, λέει, είπαν ότι «ο θεός, μισώντας τα έργα του αποστράφηκε την εξουσία των Ρωμαίων». (Ανέκδοτα ιη’ 37-43)
Ώστε «κατηγορείται από πολλούς ως εμπαθής». Μπα; Και οι υπόλοιποι; Μα οι υπόλοιποι, δέχονται την ακρίβεια των δεδομένων! Δεν χωρά περί αυτού, καμία αμφιβολία!
@Η Θεοδώρα ήταν μια πόρνη που έκανε στον Ιππόδρομο νούμερα με πάπιες που έτρωγαν καλαμπόκι από το αιδοίο της και εξελίχθηκε από ερωμένη του βασιλιά σε βασίλισσα, αφού προηγουμένως ως μαιτρέσσα ενός διοικητή αφρικανικής επαρχίας, σχετίστηκε με τους πατριάρχες Τιμόθεο Γ΄Αλεξανδρείας και Σεβήρο Αντιοχείας, οι οποίοι την επηρέασαν υπέρ του μονοφυσιτισμού. Είναι άκομψο να αναφερθούμε στις ακατανόμαστες σεξουαλικές επιδόσεις της αγίας αντιγράφοντας τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες που δίνει ο πικρόχολος Προκόπιος. Αρκεί να επισημανθεί πως στα δείπνα “επιδιδόταν σε ολονύχτια όργια με όλους μαζί τους συνδαιτημόνες”, ενώ “δούλευε και με τις τρεις τρύπες μαζί και κατηγορούσε την φύση παραπονούμενη που δεν της είχε κάμει πιο φαρδιές και τις τρύπες των μαστών της…”.@
Αφού αποδείξαμε λοιπόν την πιστότητα των περιγραφών του Ιουστινιανού με βάση τον Προκόπιο, δεν έμενε παρά να προχωρήσουμε στα αποσπάσματα τα οποία αναδεικνύουν πανηγυρικά τον κο Λασκαράτο σε ιστοριοδίφη των «τριών τρυπών».
Εκείνο που εντυπωσιάζει περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, δεν είναι οι οργιώδεις περιγραφές του Προκόπιου (που στις ονειρώξεις του Λασκαράτου μετασχηματίζονται σε… «ζωντανές αποδείξεις»), αλλά στην προφανή του τάση του ιστολόγου μας, να συνοδεύει πάντοτε τις γαργαλιστικότερες δυνατές περιγραφές που μπορεί να συναντήσει σε κείμενα όπως τα «Απόκρυφα», ή στις αγαπημένες του εφημερίδες «Espresso», «Ελεύθερη Ώρα», «Πρώτο Θέμα» κλπ., με ψευδοσεμνότυφες φράσεις όπως «θα ήταν άκομψο» κλπ., προδίδοντας ψυχολογία παιδιού του Κατηχητικού που ρίχνει κλεφτές ματιές στα πορνοπεριοδικά των περιπτέρων, σφίγγοντας ταυτοχρόνως την μπλε γραβάτα του μην του λυθεί.
Υπάρχει όμως και συνέχεια:
@ενώ φυσικά ο εθνικός μας ιστορικός Παπαρηγόπουλος τα απορρίπτει.@
Το κλειδί εδώ, είναι η λέξη «φυσικά». Το πρόβλημα βεβαίως για τον Λασκαράτο, δεν είναι ο Ιουστινιανός, αλλά ο Παπαρηγόπουλος. Είναι προφανής η χροιά: Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ένας Παπαρηγόπουλος, από το να απορρίψει τον Προκόπιο;
Το σερβίρισμα πραγματικών γεγονότων μαζί με γεννητούρια ακαπίστρωτης φαντασίας, αποτελεί την αλφαβήτα της προπαγάνδας. Καθώς ο ανίδεος αναγνώστης μένει με την εντύπωση πως ο χυλός που κατάπιε αποτελεί την πεμπτουσία της ιστορικότητας, δεν μένει πλέον τίποτ’ άλλο, από το να συγκρίνει την «πεμπτουσία» αυτή, με το έργο ενός Παπαρηγόπουλου που την απορρίπτει, προκειμένου να το εξοβελίσει. Και μαζί μ’ αυτό βεβαίως, την προσέγγιση του ιστορικού μας, περί της συνέχειας του ελληνικού έθνους.
@Οι νόμοι των «Νεαρών» στρίμωξαν γρήγορα όλους τους ετεροδόξους και αλλόθρησκους στο περιθώριο, ενώ μπήκε λουκέτο στη Φιλοσοφικής Σχολή της Αθήνας, ο σχολάρχης της οποίας Δαμάσκιος και ονομαστοί φιλόσοφοι αναγκάστηκαν-τι τραγική ειρωνία- να το σκάσουν στην αυλή του Πέρση βασιλιά!@
Σωστό. Μόνον που δεν αναφέρεται ότι ο Δαμάσκιος και οι Σιμπλίκιος, Ευλάμιος, Πρισκιανός, Ερμείας, Διογένης και Ισίδωρος, που κατέφυγαν στην αυλή του Πέρση βασιλιά, επέστρεψαν αργότερα, πίσω στην Αθήνα (Επαμεινώνδα Στασινόπουλου: Ιστορία των Αθηνών κεφ. 7 – Αθήνα 1973).
@«Δε χωράει αμφιβολία», λέει ο Paul Lemerle, «ότι επί Ιουστινιανού αρχίζει η παρακμή της παιδείας». (Lemerle, P., Ο πρώτος βυζαντινός ουμανισμός, μτφ. Μ. Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου 1985, σελ. 68). Το κλείσιμο της Σχολής έχει και μια συμβολική σημασία, σηματοδοτώντας πως στο εξής οι εξ αποκαλύψεως μοναδικές αλήθειες απαγόρευσαν την έρευνα και την αμφισβήτηση.@
Ο Lemerle γράφει και κάτι ακόμα: «Πρέπει να προσέχουμε και να μην υπερτιμούμε τη σημασία που μπορεί να είχε ακόμα το 529 η Σχολή των Αθηνών. Μετά το θάνατο του Πρόκλου η φήμη της είχε μειωθεί σημαντικά. Απλώς επιβίωνε».
Ο Λασκαράτος βεβαίως, δεν ήταν υποχρεωμένος να γνωρίζει τι γράφει ο Lemerle. Αρκεί που ξεσήκωσε τη μισή διατριβή του από μία συγκεκριμένη ιστοσελίδα, που του έδινε τη δυνατότητα να παίρνει ύφος καρδινάλιου εκ του ασφαλούς!
@Στον Ιουστινιανό και τη Θεοδώρα χρεώνεται η ανέγερση του τεμένους της Σοφίας του Θεού, που ποιος ξέρει πόσο κόστισε σε χρήμα και αίμα, αφού ακόμη και στην Ελλάδα του 2004, τα Ολυμπιακά έργα προκάλεσαν το θάνατο 15 εργατών, κυρίως μεταναστών@
Εδώ μιλάμε για σόλο. Μπορεί να μην ξέρουμε αν σκοτώθηκε κανένας εργάτης σε καμιά σκαλωσιά στην Κωνσταντινούπολη, αλλά αφού σκοτώθηκαν στα ολυμπιακά έργα, ε!, όλο και κάποιος νεκρός θα υπήρχε!
@Ακόμη και οι ευσεβέστεροι των αναγνωστών μας θα παραδεχθούν πως η χριστιανική αγάπη, δεν αναγνώριζε εκείνη την εποχή εργατικά δικαιώματα (κατοπινά άθλια εφευρήματα του άθεου Μαρξισμού)@
Οι ευσεβέστεροι των αναγνωστών της ιστοσελίδας, γνωρίζουν ότι πολύ πριν τον άθεο Μαρξισμό, η ανθρωπότητα είχε γνωρίσει τη φραγγέλιο του αδελφού του Ιησού, του Ιακώβου, ο οποίος στην επιστολή του αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Ελάτε τώρα εσείς οι πλούσιοι, κλάψτε, θρηνείστε για τις συμφορές που σας έρχονται. Ο πλούτος σας έχει σαπίσει και τα ρούχα σας είναι φαγωμένα από το σκόρο, το χρυσάφι σας και το ασήμι σας έχουν σκουριάσει και η σκουριά τους θα είναι μια μαρτυρία εναντίον σας και θα φάει τις σάρκες σας σαν φωτιά. Θησαυρίσατε στις έσχατες ημέρες. Ο μισθός των εργατών που θέρισαν τα χωράφια σας και που τους τον στερήσατε βοά και οι βουές των θεριστάδων έχουν φτάσει ως τα αυτιά του Κυρίου των Δυνάμεων. Ζήσατε στη γη με πολυτέλεια και απολαύσεις, παχύνατε σαν τα ζώα για την ημέρα που θα τα σφάξουν…»
Δεν χρειάζεται βεβαίως να αναφερθούμε εκτενώς, στην τεράστια συνεισφορά του χριστιανικού λόγου και ιδίως των περιθωριακών χριστιανικών συνάξεων στη δημιουργία του εργατικού κινήματος στην Αγγλία, σε εποχές που ο Μαρξ δεν είχε καν γεννηθεί – κάτι που έχουν αναγνωρίσει οι πλέον μαρξίζοντες ιστορικοί. Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι απαγχονισμένοι εξεγερμένοι Λουδδίτες εργάτες Τζών Όγκντεν, Νάθαν Χόυλ, Τζόζεφ Κρώουθερ, Τζων Χίλ, Τζων Γουώλκερ, Τζόναθαν Ντην και Τόμας Μπρουκ που τραγουδούν πριν την κρεμάλα, τον προτεσταντικό ύμνο «Ιδού του κόσμου ο Σωτήρ, στου όνειδους το δέντρο καρφωμένος» (Frank Peel: The rising of the Luddites σελ. 263 – τέταρτη έκδοση 1968)
@Είναι λίγο αστείο πως οι πατριώτες θεωρούν την Αγιασοφιά ως τον νέο Παρθενώνα του Ελληνισμού, παραβλέποντας πως οικοδομήθηκε από έναν Αλβανό (Ιλλυριό) τύραννο και από την ακόλαστη γυναίκα του, την κόρη ενός αρκουδιάρη.@
Όσο αστείο να καμαρώνουν οι Έλληνες για το Ναό του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα που ουσιαστικά όρθωσαν οι Ρωμαίοι κατακτητές.
@Στους Ορθόδοξους επισκέπτες μας που δε ντρέπονται να θεωρούν το περίλαμπρο τέμενος, αυτό το θέατρο των στέψεων των πιο άθλιων βασιλιάδων και πατριαρχών, ως κατοικία του Θεού (!), μεταφέρω το μπρεχτικό ερώτημα ενός σκεπτόμενου εργάτη: «Ποιός έχτισε τη Θήβα την επτάπυλη; /Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά μόνο βασιλιάδων ονόματα/.Οι βασιλιάδες είχανε τις πέτρες κουβαλήσει;/ Και τη Βαβυλώνα που την κατέστρεψαν πολλές φορές/ ποιός, τόσο πολλές φορές την έχτισε πάλι;…….».@
Οι επισκέπτες σας, σας επιστρέφουν την απάντηση-χλαπάτσα: Το τέμενος το έκτισαν οι Έλληνες, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν και γιοί αρκουδιάρηδων και ταβερνιάρηδων.
@Δεν παραγνωρίζω πως και για τον ελληνικό Παρθενώνα θα χύθηκε αίμα αθώων, αλλά ούτε ο γενναίος Περικλής ούτε η σοφή Ασπασία του ζούσαν μέσα στη χριστιανική χλιδή των βυζαντινών αγίων, ούτε παρίσταναν τους κήρυκες του ευαγγελικού λόγου, ούτε σφάζανε σαν τραγιά τους Αθηναίους πολίτες που μπορούσαν να φιλοσοφούν ελεύθερα και είχαν την ευκαιρία αντί για υποχρεωτικές ακολουθίες βαφτίσεων να ακούσουν από τον ηγέτη τους έναν αθάνατο Επιτάφιο..@
Άμα απαντήσει κανείς στο παραπάνω, θα εισπράξει βεβαίως την αθάνατη λασκαράτειο απάντηση: «Και ποιος σου είπε πως είμαι εγώ εκπρόσωπος του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού»; Διαβάτη προσπέρνα!
@Δείγμα της ορθόδοξης χρηστοήθειας είναι η στάση του αγιορείτη άγ. Νικόδημου (τέλη 18ου αι.), που αμφισβητώντας κατά πόσον ο Ιουστινιανός ανακηρύχτηκε άγιος, αδιαφορεί για το αίμα που έχυσε, και βρίσκει να κατηγορήσει τον Ιουστινιανό για αίρεση. Η αίρεση, αυτή μόνο ενοχλεί τους πατέρες.@
Ο Νικόδημος δεν συγγράφει Ιστορία. Αναφέρει επακριβώς, πως για την εορτή του «βασιλέως Ιουστινιανού» στις 2 Αυγούστου, «ίσως δεν αναφέρεται εν τω χειρογράφω ο μέγας Iουστινιανός, διατί έπεσεν εις την αίρεσιν των Aφθαρτοδοκιτών. Kαι διά ταύτην απέθανε με αιφνίδιον θάνατον».
Ο Νικόδημος απλώς γράφει, ότι ένας αιρετικός δεν θα ήταν δυνατόν να ανακηρυχθεί άγιος. Τα «αδιαφορεί», «ενοχλεί», «κατηγορεί» κλπ. αποτελούν λασκαράτεια συμπληρώματα για να δέσει η κοσμπόστα.
@ Το ακόλουθο απόσπασμα του Προκόπιου φαίνεται σαν να αφορά τους ευλαβείς υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που μπούκωσαν με ιδιοκτησίες τον Εφραίμ. «.. επέτρεπε στους ιερείς να παραβιάζουν πιό άφοβα τα δικαιώματα των άλλων και τους συνέχαιρε όταν καταλήστευαν τους ανθρώπους της περιοχής τους, πιστεύοντας ότι έτσι δείχνει ευσέβεια προς τα θεία. Όταν μάλιστα δίκαζε τέτοιου είδους δίκες, θεωρούσε ότι έκανε και έργο ευσέβειας, αν τα κατάφερνε να κερδίσει τη δίκη και να φύγει ανενόχλητος κάποιος που είχε αρπάξει, στ’ όνομα της πίστης, κάτι που δεν του ανήκε. Πίστευε πως η δικαιοσύνη συνίσταται στο να υπερισχύουν οι ιερείς από τους αντιδίκους τους. Αυτός ο ίδιος καμάρωνε μεταχειριζόμενος το παραπέτασμα της θρησκείας όταν οικειοποιούνταν με άνομα μέσα τις περιουσίες ζωντανών και νεκρών και τις αφιέρωνε αμέσως σε κάποιον ναό για να μην επανέλθουν ποτέ πια οι τίτλοι ιδιοκτησίας σε κείνους που είχαν υποστεί το άδικο. Επιπλέον για να πετύχει τους σκοπούς αυτούς, οδηγούσε στον θάνατο αναρίθμητους ανθρώπους……».@
Αν ο Λασκαράτος είχε ανοίξει το βιβλίο του Lemerle που μας πρότεινε παραπάνω, θα είχε διαβάσει την τεκμηριωμένη κρίση του διαπρεπούς βυζαντινολόγου περί του Προκοπίου, σε ό,τι τουλάχιστον αφορά τον Ιουστινιανό.
Επί παραδείγματι, ο καλός και αγαπητός Προκόπιος «κατηγορεί τον αυτοκράτορα πως κατάργησε τις συντάξεις των γιατρών και των καθηγητών, έτσι που δεν ακούστηκε πια να γίνεται λόγος γι’ αυτούς» – κάτι που για τον Lemerle, αγγίζει πλέον τα όρια του λιβελογραφήματος. Δυστυχώς – συμπληρώνω εγώ – υπάρχουν στην Ελλάδα άνθρωποι που θεωρούν ότι στην εποχή του Ιουστινιανού, έπαψαν να υπάρχουν στο Βυζάντιο…γιατροί!
Η πλάκα βεβαίως, δεν είν’ αυτή. Είναι ότι ο Προκόπιος στο ίδιο ακριβώς βιβλίο που μας προτείνει ο Μασκαράτος, αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο, το 27ο, για να κατηγορήσει τον Ιουστινιανό ότι δεν υπερασπίστηκε αρκετά…την Εκκλησία!
«Ως είρων τε ην και ούτε θεού, ούτε ιερέων, ούτε νόμων αυτώ έμελεν» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Προκόπιος.
Φυσικά, για να τα διαβάσει κανείς όλ’ αυτά, θα πρέπει να έχει πιάσει στα χέρια του και το βιβλίο του Προκόπιου και όχι να μαζεύει τα τσιτάτα σαν τις ρώγες από το πάτωμα. Αλλά τι λέμε τώρα. Θα σπαταλάμε το χρόνο μας…διαβάζοντας;
-------------------------------
@διυλίζεις τον κώνωπα για να μειώσεις τον αντίπαλο σου, ψάχνοντας παραγράφους που παρέλειψε-αυτονόητο, αναπότρεπτο-αναλύοντας χημικά τα σαιτς στα οποία κατέφυγε, ενός δε εστί χρεία@
Όταν ο αντίπαλος, με περισπούδαστο ύφος στηρίζει τις επιθέσεις του σε μία απόκρυφη φάρσα, χωρίς να την έχει διαβάσει, καθήκον μου – αλλά και ευχαρίστησή μου – είναι να το επισημάνω, επιστρέφοντάς του αυτό που του αναλογεί. Όταν τσαλαβουτά στα sites ψάχνοντας να βρει στοιχεία που να βολεύουν τις εμμονές του (κατά τον τίτλο και του παρόντος blog), χωρίς να μπει καν στον κόπο να ρίξει μια ματιά στα βιβλία που επικαλείται, καθήκον μου – αλλά και ευχαρίστησή μου – είναι να τον αποκαλύπτω.
@Το Βυζάντιο ήταν μια βάρβαρη θεοκρατική αυτοκρατορία και η Εκκλησία συγκυβερνούσε. Πολλοί κτηνάνθρωποι αυτοκράτορες αγιοποοιήθηκαν, το πλήρωμα της Εκκλησίας ακολούθησε πολύ έως καθόλου, μερικοί κρύφτηκαν κάτω από το χαλί. Αυτά είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού.@
Στο βαθμό που με αφορά, έχω κατά το παρελθόν αναγνωρίσει ότι η διοικούσα Εκκλησία ανέχτηκε και στήριξε εγκληματίες. Έχω επίσης επισημάνει ότι κάποιοι απ’ αυτούς εξακολουθούν να βρίσκονται εγγεγραμμένοι στα αγιολόγια, για λόγους που μάλλον πρέπει να αναζητηθούν στην αμάθεια και αδιαφορία του κλήρου. Έτσι κι αλλιώς, το εκκλησίασμα αγνοεί το 95% των αγίων που μνημονεύονται στις λειτουργίες. Έχω ωστόσο προσθέσει, πως η σκιαμαχία με το παρελθόν -και μάλιστα χωρίς καμία ισορροπία στην αντιμετώπισή του – δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά αποφυγή του δεινού παρόντος και μέλλοντος μέσω εικονικών μαχών, αν όχι και απλή εκτόνωση παροξυσμού, όπως συμβαίνει στη δική σου περίπτωση.
Ο Ιουστινιανός που διάλεξες (διότι σου ήταν πιο εύκολο να ψαρέψεις στοιχεία με μια τσάρκα από το Διαδίκτυο) δεν μνημονεύεται πλέον – αν μνημονευόταν στο απώτατο παρελθόν, υπάρχουν πολύ αρμοδιότεροι εμού για να το κρίνουν – ουδέποτε στα σχολικά βιβλία που υπέστην εμφανίστηκε ή προτάθηκε ως άγιος, ή ως υπόδειγμα ηγεμόνος προς μίμηση, κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ρωτήσει το εκκλησίασμα εάν επιθυμεί να επανέλθει το όνομά του στις δοξολογίες. Αυτά είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού.
Ορατό δια γυμνού οφθαλμού επίσης, είναι η συμπερίληψη στα αγιολόγια, απλών ανθρώπων που τα έβαλαν με την εξουσία σε εποχές που ακόμα και οι φιλόσοφοι κατάπιναν τη γλώσσα τους – στρατιώτες που έπρεπε να πολεμάνε στις εσχατιές της Αυτοκρατορίας για να εξασφαλίσουν ένα χωράφι για τα εγγόνια τους αν επιζούσαν, έντιμοι άνθρωποι της μεσαίας τάξης που αναζητούσαν μία διέξοδο, γυναίκες της ανώτερης τάξης που έβλεπαν τις οικογένειές τους να διαλύονται από την έλλειψη της ανθρώπινης ζεστασιάς, φιλόσοφοι που αντιλαμβάνονταν πως αποτελούσαν το πνευματικό άλλοθι ενός απάνθρωπου Μολώχ. Για κανέναν απ’ αυτούς, που ήταν και η συντριπτική πλειοψηφία, η αφεντιά σου δεν βλέπω να σκοτίζεται ιδιαιτέρως.
Τέλος, ορατό δια γυμνού οφθαλμού, είναι για όσους έχουν το βίτσιο να διαβάζουν τις μεταξύ μας αντιπαραθέσεις, ότι όσες φορές σου έθεσα συγκεκριμένα ερωτήματα για το πώς θα μπορούσε εναλλακτικά κάποιος άλλος να χειριστεί καταστάσεις σαν αυτές που χειρίστηκαν οι άνθρωποι που κατηγορείς, απέφυγες να απαντήσεις.
@Αφού σου πω πως ούτε ένας από τους απολογητές που μπαίνετε εδώ δεν χρησιμοποιεί το Ευαγγέλιο, ούτε ένας δεν μιλά με ευαγγελικό τρόπο, ούτε ένας δεν μιλά χωρίς μίσος και υστερική επιθετικότητα@
Κατά την αντίληψή μου, υπήρχε ο Θ.Β. – αλλά μ’ αυτόν παίζατε εσύ και οι ρεμπεσκέδες σου, το κυνήγι της αλεπούς. Τότε ξέρατε να χαχανίζετε και να μετράτε το πότε θα «σπάσει». Όλα τα ωραία πράγματα, έχουν και ένα τέλος ωστόσο.
@ όλοι σας αναλαμβάνετε το άχαρο έργο να υπερασπιστείτε με ολότελα κοσμική και εξουσιαστική λογική και με πονηρά σοφίσματα και βυζαντινισμούς, ανώμαλες και θηριώδεις καταστάσεις, που σε φυσιολογικούς νθρώπους προκαλούν εμετό. Το κοινό μπορεί να κρίνει και το μόνο που πετυχαίνεται είναι να αυτοεκτίθεσθε και να μας τρώτε τον χρόνο. Αυτό το τελευταίο ομολογώ ότι το καταφέρατε και μου κοστίζει πολύ.@
Το πιο άχαρο έργο είναι να βλέπουμε έναν συνάνθρωπό μας να καγχάζει επάνω από τάφους νεκρών από AIDS, να προσπαθεί σαν άθλιος τυμβωρύχος και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση, να αντλήσει εντυπώσεις σαρκάζοντας ανθρώπινα δράματα, απευθυνόμενος στα χείριστα ένστικτα των αναγνωστών του, χωρίς κάποιος ΑΠ’ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ «ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ» να τον βάλει στη θέση του όπως θα όφειλε.
Αν σου κοστίζουν ήδη οι απαντήσεις μου, θα σου κοστίσουν πολύ περισσότερο και στη συνέχεια laskaratos. Σου το υπόσχομαι.
@ Απαντώ στο τελευταίο σχόλιό σου στο οποίο καταφεύγεις σε πλαστογραφία (…) Περιφραστικά όμως όπως μπορεί να κρίνει ο καθένας με είπες προδότη. Αυτή η επιθυμία για την οποία με συκοφαντείς είναι Ανήθικη και προδοτική, και όπως σου απέδειξα αλλά αποφεύγεις να απαντήσεις, ΟΛΟΤΕΛΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΩΝ ΓΡΑΠΤΩΝ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ, που εσείς δεν τον έχετε και θέλετε φερ ειπείν τους Τούρκους της Θράκης, Έλληνες στο γένος.@
Αφιερώνεις τόσες πολλές λέξεις, για να καλύψεις το γεγονός ότι μου έβαλες λόγια στο στόμα. Όσες φορές όμως το επαναλάβεις, θα τρως χαστούκια.
Βλέπεις, εκτός από τους «προδότες», υπάρχουν και οι ψυχάκηδες, που πανηγυρίζουν για ό,τι θεωρούν πως βλάπτει τους υπαρκτούς, ή φαντασιακούς αντιπάλους τους.
Το κατά πόσον διεκδικείς τον αυτοπροσδιορισμό για όλους, φαίνεται από την απάντησή σου (http://roides.wordpress.com/2008/10/25/turk_orthodoxy/)
σε ένα ανώνυμο καθήκι, που χαρακτήριζε «σκυλολόι» τους Mικρασιάτες:
Anonymous: “Γιατί δεν υιοθετείς τον όρο «Ρωμιοί» του παπαδαριού για όλες σου τις αναφορές στο ρωμαίικο και άσε τους Έλληνες στoυς ιστορικούς. Η αναφορά σε Έλληνες για το Μικρασιατικό σκυλολόϊ δημιουργεί σύγχυση”.
Απάντηση laskaratos: “έχεις δίκιο. Το Ρωμιοί είναι άλλωστε και ο τρόπος αυτοπροσδιορισμού του πατριαρχείου”.
Όχι μόνον δεν είχες το ελάχιστο ήθος να αντιδράσεις στον υβριστικό χαρακτηρισμό του ανώνυμου, αλλά δέχεσαι ότι οι Μικρασιάτες (και οι Πόντιοι βεβαίως), που έχουν αναγνωριστεί κανονικότατα ως Έλληνες από το Πατριαρχείο στα πλέον επίσημα κείμενά του («Ελληνίδα πόλη» αποκαλεί την Τραπεζούντα ο Γρηγόριος ο Ε’) θα πρέπει να αναφέρονται ως Ρωμηοί, όχι επειδή έτσι αποκαλούνταν οι ίδιοι, αλλά προκειμένου να μην συγχέονται με τους Έλληνες.
Το τι είσαι εσύ και για ποιο λόγο το κάνεις, ας το κρίνουν οι αναγνώστες σου. Εμένα με ενδιαφέρει το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζεσαι.
@Αντί να μου απαντήσεις εδώ και να μου πεις όχι ρε λες ψέμματα, εδώ κι εκεί κι εδώ κι εδώ, γράφεις πως οι Έλληνες της Αλβανίας της Τουρκίας του Μοντεβιδέο πρέπει να πάψουν να είναι Έλληνες ή να μιλάνε ελληνικά, μη μπορώντας να αντιπαρατεθείς στη βαση πάγιων αρχών, όπως του αυτοπροσδιορισμού που εγώ τον διεκδικώ για όλους και εσύ για τους ΈΛΛΗΝΕς ΜΟΝΟ, κάνεις αλχημεόιες και σκούζεις, κοιτάχτε λέει πως είπα αυτό ενώ δε το είπα, ΟΜΩς ΤΟ ΕΙΠΕΣ και κάνεις και λαθροχειρίες, μέρα μεσημέρι.@
Τα παραπάνω κανονικά θα αρκούσαν. Ας συμπληρώσω ωστόσο κάτι ακόμα: Ο αυτοπροσδιορισμός ακυρώνεται, όταν μία κοινότητα, δια της κατάλληλης προπαγάνδας φτάσει να μισήσει το παρελθόν της και να αποστασιοποιηθεί απ’ αυτό. Εδώ ακριβώς χρησιμεύουν οι laskaratos.
@Ύστερα μου κάνεις δυο ερωτήματα νομίζοντας αφελώς πως θα με κολλήσεις στον τοίχο@
Στον τοίχο είσαι κολλημένος από μόνος σου φιλαράκο. Καιρός είναι να το συνειδητοποιήσεις.
@Τα παραθέτω αυτούσια: Δεν τολμάς να δώσεις καμία απάντηση στα όσα σου απάντησα (διόλου πρωτοφανές)@
Ενώ εσύ μετέφερες την απάντησή μου εδώ, υποτίθεται για να με εκθέσεις, στην απάντησή μου περί γλώσσας, κυριαρχίας του εθνικισμού έναντι του διεθνισμού στην Εκκλησία, ανυπαρξίας χριστιανικής αγάπης μεταξύ των Εκκλησιών, γλώσσας-επανάστασης-συγκρότησης ελληνικού κράτους κλπ. απέφυγες όπως πάντα να τοποθετηθείς. Αυτό επεσήμανα και αυτό καταδεικνύεται από τις απαντήσεις που δίνεις:
@ Άκου κύριε, και εσύ και ο Δηδρ κατεβάζετε τεράστια σεντόνια, από ιερά βιβλία, συναξάρια, σοβαρά βιβλία επίσης που διαλέγις ότι σε συμφέρει, κατανοητό, αλλά το ίδιο με κατηγορείς πως κάνω εγώ@
Η ευθύνη της αντικειμενικότητας έγκειται πρωτίστως στον εισηγητή. Όταν ο εισηγητής αποδεικνύεται κατεργάρης, καθήκον του σχολιαστή είναι να τον επαναφέρει στον ίσιο δρόμο, ή (αν αυτό κρίνεται ως παντελώς ακατόρθωτο) να προφυλάξει τους υπολοίπους αναγνώστες.
Για παράδειγμα, όταν ο εισηγητής υποστηρίζει με χαιρεκακία, πως την επισήμανση της ανάγκης προστασίας των εργατικών δικαιωμάτων την οφείλουμε στον Μαρξ, ο σχολιαστής είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στο εισηγητή, ότι παριστάνει τον ειδήμονα χωρίς να έχει διαβάσει την επιστολή του Ιακώβου. Δεν είναι υποχρεωμένος να γράψει μία δική του εισήγηση για το ζήτημα «χριστιανισμός και εργατικά δικαιώματα».
@γεμάτα μικρόψυχες παρατηρήσεις, διαστρεβλώσεις, απαιτήσεις παραγράφων, υποσημειώσεων, ερμηνειών άλλων συγγραφέων, επιστημονικά συνέδρια που να τα αναλύουν, κρίσεις τρίτων κλπ κλπ εν ολίγοις οκόλκληρο διδακτορικό πάνω σε μια φράση.@
Το τι κάνεις εσύ, σου το απέδειξα πεντακάθαρα στο παρόν thread. Ο κάθε «έντιμος αναγνώστης» πλέον, μπορεί να συγκρίνει τα στοιχεία του ενός και του άλλου και να αποφασίσει από μόνος του.
@Τα επιχειρήματά σας είναι πάντα στρεψόδικα και εκτός ουσίας. Όταν σας προτείνω την Ηθική κλπ εγκυκλοπαίδεια, δική σας ναυαρχίδα, στρεψοδικείτε, όταν σας παραπέμπω στην Οrthodox church of America, που οι ασχολούμενοι με τα εκκλησιαστικά ξέρουν πως είναι μια ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΊΑ με κανονική επικοινωνία με το πατριαρχείο κλπ@
Την απάντηση για το αγιολόγιο της OCA, την έχεις λάβει ήδη στο τελευταίο μου post, αλλά κάνεις για νιοστή φορά πως δεν καταλαβαίνεις, επανερχόμενος διαρκώς στο ίδιο ερώτημα. Κλασσικές συμπεριφορές ανθρώπων που είναι κολλημένοι στον τοίχο.
@ κλπ με την καλύτερη ιστοσελίδα, την πιό οργανωμένη και πλούσια από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, την λέτε ιδιόρρυθμη. Ποια είναι η ιδιορρυθμία της; Πως δεν κρύβει πως οι Θεοδόσιος, Ιουστινιανός και Θεοδώρα είναι Άγιοι; @
Σε ό,τι αφορά την «ιδιορρυθμία» της OCA, θα πως (χωρίς αυτό να αποτελεί τον πυρήνα της αντίκρουσής μου), ότι η ρωσική εκκλησία πέρασε από χίλια κύματα ένεκα του ότι αλλιώς λειτουργούσε εντός της ΕΣΣΔ και αλλιώς στη διασπορά, όπου είχαν καταφύγει οι διάφοροι τσαρικοί εμιγκρέδες. Μία εκκλησία που στήνεται στον Καναδά στα 1970 και δεν έχει σχέση με την εκκλησία των εμιγκρέδων, κρίνω πως είναι από μόνη της ένα ιδιόρρυθμο μόρφωμα.
Εννοείται επίσης, ότι μια Εκκλησία με αυτοκρατορικές βλέψεις όπως η Ρωσική, θα μπορούσε να έχει επιλέξει να αναστήσει τη νεκρή μνήμη του Ιουστινιανού, χωρίς αυτό να δεσμεύει την ημετέρα.
Τέλος, το επιχείρημά σου ότι η OCA «έχει την καλύτερη ιστοσελίδα και πιο πλούσια απ’ όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες», σε ό,τι αφορά το κύρος της, προσθέτει μερικές ακόμη πινελιές στα όσα έχω επισημάνει σχετικά με τη δική σου σοβαρότητα.
@ Όταν σας παραπέμπω σε αγιλόγια Ελλήνων μητροπολιτών κάνετε πως δεν τα διαβάσατε, όταν κάποιος από σας βρίσκει στα Μηνιαία τον άγιο Ιουστινιανό, λέει ο ένας στον άλλο μήπως καλέ δεν διάβασες καλά και λέει Ιουστίνος; όταν σας ρωτάω γιατί ο προπροηγούμενος πατριάρχης Ρουμανίας λέγεται Ιουστινιανός αφού δεν υπάρχει κάποιος άγιος, κάνετε την πάπια, όταν το ζεύγος Ι και Θ. είναι φωτοστεφανωμένο το αντιπαρέρχεστε (ναι δεν σημαίνει υποχρ.αγιοποίηση, αλλά κάτι δείχνει), όταν σας στέλνω σε ελληνική ιστοσελίδα ορθόδοξη δική σας με όλους τους Αγίους ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ ΜΕΣΑ, κάνετε την πάπια, όταν σας παραπέμπω σε σαιτ ΘΕΟΛΟΓΟΥ που διαμαρτύρεται γιατί τα σχολικά βιβλία τα οποία υποβάλλει σε ενδελεχή χημική αναάλυση, δεν λένε πως ο Θεοδοσίος είναι άγιος, κάνετε την πάπια, όταν σας καλώ να μου πείτε για τις περιγραφές του Ασιανού, κάνετε την πάπια, κάποιος μου πετάει σε εξευτέλισα για τον Μαρκιανό και όταν ρωτάω ποιόν Μρκιανό μου λέει εννοώ τον Πρισκιλλιανό, όταν μου ζητά συνέδριο και σου κατεβάζω συνέδριο μου λες εσύ (ή μάλλον κάποιος από σας που να θυμάμαι), το είπε ο Ιός, πόσοι έχουν γράψει για τον καθηγητή Λένο κλπ κλπ, για την Ειρήνη που τύφλωσε τον γιό της αναγκάζεστε να παραδεχτείτε πως την κήρυξαν απλώς ευσεβή και ΕΣΤΩ ΟΥΤΕ ΚΙ ΑΥΤΟ σας δημιουργεί ηθικό πρόβλημα, όταν μου λέτε πως με ξευτελίσατε με τον ΔΗΘΕΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΑΜΟ των πρώτων χριστιανικών χρόνων και ΣΑς ΚΑΤΕΒΑΖΩ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΝΟΜΙΚΗς Μπέη, κάνετε την πάπια. Δεν έχω άπειρο χρόνο, ούτε άπειρη υπομονή και νιώθω άσχημα να συζητώ σε τέτοιο επίπεδο.@
Για το ποιος είναι ο εν λόγω Ιουστινιανός, έχω ήδη απαντήσει σε προηγούμενο post και απαξιώ να σου υπενθυμίσω πού. Ο ενδιαφερόμενος μαζόχας αναγνώστης, μπορεί να το ψάξει και να διαβάσει και το σχετικό μου σχόλιο.
@ Σου έχω απαντήσει δεκάδες φορές σε αυτό, σε σένα και σε άλλους. Όταν δεν ξανααπαντώ δεν σημαίνει φυγομαχώ σημαίνει βρέθηκα, σημαίνει δεν έχω χρόνο, σημαίνει έχω δουλειές, σημαίνει κυρίως η ερώτηση είναι ανόητη, ή υβριστική@
Πρωτίστως σημαίνει ότι επιλέγεις ποιες απαντήσεις σε συμφέρει να ασχοληθείς, προκειμένου να πετύχεις τον σκοπό σου. Γιατί, χρόνο για να κατεβάζεις τρία υβρεολόγια την εβδομάδα κατά της Εκκλησίας και των πιστών της βρίσκεις άφθονο, σε βαθμό που να αναρωτιέται κανείς, ποιες είναι αυτές οι «δουλειές» που έχεις.
@ Να μάθουμε κατά πως μας συμβουλεύει και ο Χριστός σας (που τον έχετε κουρελιάσει) να βλέπουμε και το δοκάρι στο μάτι μας. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΑΛΙΑ. Αυτοκριτική το λένε αυτό@
Εδώ συμφωνούμε απόλυτα. Περιμένω λοιπόν την αυτοκριτική σου.
@ ΙΣΤΟΡΙΚΉ ΓΝΏΣΗ ΤΟ ΛΈΝΕ, ΔΥΝΑΤΌΤΗΤΑ ΜΕΤΆ ΝΑ ΔΕΙς ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ ΤΟ ΛΈΝΕ, ΕΠΙΘΥΜΊΑ ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΣΟΒΑΡΌς ΆΝΤΡΑς ΤΟ ΛΈΝΕ ΚΑΙ ΌΧΙ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΑΚΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΑΝΔΡΙΣΜΟ ΝΑ ΔΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΑ ΓΥΝΑΙΚΟΥΛΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ@
Περιμένω λοιπόν να μας πεις, πόσα ανάπηρα, έκθετα, ξένα, ορφανά, παραπεταμένα παιδιά έχεις περιθάλψει προτού ξεκινήσεις να γράψεις «σαν καραγκιοζάκος που κατηγορεί τους άλλους σαν γυναικούλα», ότι:
…«οι παπάδες μας, αντί να υιοθετήσουν κάποιο παραπεταμένο, ανάπηρο ή ξένο ορφανό όπως κάνουν πολλοί εύποροι στη Δύση ακόμη και όταν έχουν δικά τους παιδιά, προτιμούν να διαιωνίζουν το DNA τους» (http://roides.wordpress.com/2008/11/04/4nov08)
Δεν χρειάζονται πολλές λεπτομέρεις. Λίγες κουβέντες και καλές.
@ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΤΟ ΛΕΝΕ ΚΑΤΑ ΠΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΘΝΙΚΟ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ@
Να καταλάβω λοιπόν: ΘΕΩΡΕΙΣ ΕΘΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑ ΤΟΝ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟ; ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΑΦΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΩ ΠΛΑΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ…
@ Χόρτασε ο τόπος, μπούχτισε από τους Πατριωταράδες που βρίζουν δεξιά κι αριστερά κάθε γειτονικό λαό και κρύβουν τα σκουπίδια τους κάτω από το χαλί@
Προσθέτω λοιπόν: Αν τα «σκουπίδια μας» είναι ο Ιουστινιανός και οι «κηφήνες του Φαναρίου», τότε εγώ είμαι υποχρεωμένος να απολογηθώ για τα εγκλήματα του Βυζαντίου και του Φαναρίου ως προσωπικά μου σκουπίδια. Αν συμβαίνει αυτό, τότε είμαι εγώ αυτός που αποτελεί τον κληρονόμο του Βυζαντίου, ώστε να χρειάζεται να απολογηθεί.
Τέτοια ομολογία από σένα, μα την πίστη μου δεν την περίμενα.
Κατά τα άλλα, αν κατατάσσεις κι εμένα στους «πατριωταράδες», ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΜΟΥ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΕΒΡΙΣΑ ΓΕΙΤΟΝΙΚΟ ΛΑΟ. Ημέρα, μήνα, thread και post. Εδώ σε θέλω για άλλη μια φορά laskaratos!
@Στην Ορθόδοξη Εκκλησία (και στην Ελλάδα συμπληρώνω) ΔΕΝ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ.@
Αν με το πρώτο πληθυντικό, θέλεις να μας πείσεις πως είσαι κατά κάποιον τρόπο κι εσύ συμμέτοχος στην Ορθοδοξία έχει καλώς. Μόνο που θα πρέπει τότε, να εγκαταλείψεις το δεύτερο πληθυντικό που διαρκώς χρησιμοποιείς (και χρησιμοποίησες και σε τούτο το post σου).
“Το Βυζάντιο ήταν μια βάρβαρη θεοκρατική αυτοκρατορία και η Εκκλησία συγκυβερνούσε.”
ο Κοραής δε θα συμφωνούσε:
«της ανατολικής εκκλησίας ο κλήρος υπετάχθη πάντοτε εις τους κοσμικούς ηγεμόνας, και επεριωρίσθη απ’ αυτούς εις μόνην της θρησκείας την επιμέλειαν, ουδ’ έδωκε ποτέ παράδειγμα τοιαύτης αλλοκότου μίξεως των ουρανίων με τα επίγεια» (Περί των ελληνικών συμφερόντων διάλογος δεύτερος, 1826, Προλεγόμενα στους αρχαίους έλληνες συγγραφείς, τ. Γ’, σ. 450-1)
«Της οποίας [Ανατολικής εκκλησίας] ο κλήρος, αν και όχι αναμάρτητος, ούτε κοσμικήν ηγεμονίαν ωρέχθη, ούτε τους κοσμικούς ηγεμόνας ετόλμησε ποτέ να ταράξη» (Προλεγόμενα στους Αρχαίους Έλληνες συγγραφείς (Περί των ελληνικών συμφερόντων διάλογος δεύτερος, 1826), τ. Γ., σ. 572).
«Ο αυτοκράτορας, ως χριστιανός, εξαρτάται από τον πατριάρχη. Ο πατριάρχης, ως πολίτης του Κράτους, εξαρτάται από τον αυτοκράτορα. Το γεγονός αυτό προϋποθέτει τον απόλυτο διαχωρισμό, τη σαφή διάκριση, ανάμεσα στην αυτοκρατορική εξουσία και το ιερατείο, πράγμα που συνέβη στο Βυζάντιο. Έτσι η πλατιά διαδομένη θεωρία, που παρουσιάζει το βυζαντινό αυτοκράτορα ως ιερέα, δεν αντέχει καθόλου όταν εξετάζουμε τις πηγές. (…) Ο διαχωρισμός της αυτοκρατορικής από την εκκλησιαστική εξουσία είναι ένα γεγονός που καθιερώθηκε από το βυζαντινό νόμο. Η βυζαντινή ιστορία αναφέρει πολλές απόπειρες πατριαρχών ή αυτοκρατόρων να διαταράξουν την ισοροπία αυτή. Αλλά, ας το επαναλάβουμε για ακόμα μια φορά, πρόκεται για εξαιρετικές περιπτώσεις κι όχι για διαρκείς καταστάσεις.(..) Αλληλεγγύη και συνενοχή ακόμα είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στην εκκλησία και το κράτος στο Βυζάντιο, πολύ περισσότερο από ότι ο “καισαροπαπισμός” ή ο “παποκαισαρισμός”» (Ε. Αρβελέρ, Η πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, σ. 149-151).
@Laskarate
“Όταν σας παραπέμπω σε αγιλόγια Ελλήνων μητροπολιτών κάνετε πως δεν τα διαβάσατε, όταν κάποιος από σας βρίσκει στα Μηνιαία τον άγιο Ιουστινιανό, λέει ο ένας στον άλλο μήπως καλέ δεν διάβασες καλά και λέει Ιουστίνος;”
Και βέβαια το λέω… Γιατί εκτός που δεν αναφέρει Ιουστινιανό το Μηναίο, ποτέ στη ζωή μου δε γνώρισα κάποιον που να λέγεται Ιουστινιανός ούτε και διάβασα να έχει κανένας Ορθόδοξος τέτοιο όνομα… Πρώτη φορά το είδα στον “προπροηγούμενο πατριάρχη Ρουμανίας” που ανέφερες εσύ…
Ενώ Ιουστίνος υπάρχει ο πολύ γνωστός θεολόγος π. Ιουστίνος Πόποβιτς… κατάλαβες τώρα γιατί ρώτησα;;
Αυτά είναι δείγμα του πόσο σοβαρά πήρε ο Ορθόδοξος λαός την αγιοποίηση του Ιουστινιανού… Που και ο άγιος Νικόδημος τη θεωρεί απίθανη…
@”Το Βυζάντιο ήταν μια βάρβαρη θεοκρατική αυτοκρατορία και η Εκκλησία συγκυβερνούσε.”
Άμα ήτανε τόσο βάρβαρη γιατί έχει τέτοια νομοθεσία όπως του Ιουστινιανού; Εγώ δεν ξέρω καμιά “βάρβαρη θεοκρατία” με τέτοιους νόμους…
@Τα καλύτερα πορνογραφικά θα τα βρεις στην Παλαιά Διαθήκη και στους Βίους μητροπολιτών.
Δεν υπάρχουν “βίοι μητροπολιτών” εκτός αν εννοείς τα βιβλία του Καρατζαφέρη και του Κολλάτου… Και η ΠΔ δεν έχει τίποτα πορνογραφικό… Ούτε αναφέρει απίθανες μπούρδες όπως του Προκόπιου με πάπιες, που κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει… Ειδικά άμα δει τις υπόλοιπες ακόμα πιο απίθανες μπούρδες με την εξόντωση των Λίβυων από τον Ιουστινιανό κτλ.
@”ούτε ένας από τους απολογητές που μπαίνετε εδώ δεν χρησιμοποιεί το Ευαγγέλιο, ούτε ένας δεν μιλά με ευαγγελικό τρόπο, ούτε ένας δεν μιλά χωρίς μίσος και υστερική επιθετικότητα, όλοι σας αναλαμβάνετε το άχαρο έργο να υπερασπιστείτε με ολότελα κοσμική και εξουσιαστική λογική και με πονηρά σοφίσματα και βυζαντινισμούς, ανώμαλες και θηριώδεις καταστάσεις, που σε φυσιολογικούς νθρώπους προκαλούν εμετό.”
Επιθετικότητα έχω εγώ αλλά όχι “υστερική”… Και το πιο φυσιολογικό είναι να νευριάζει κανείς με όλες αυτές τις διαστρεβλώσεις που κάνεις Λασκαράτε… Κι ακόμα… Μήπως εσύ “πρώτος ήρξασο χειρών αδίκων” που λέει ο πιστός σου φίλος Νομικός, και μετά οι άλλοι σου απαντάνε σε παρόμοιο ύφος;; Για σκέψου…
Υπήρχε εδώ ένας που μίλαγε με πιο γλυκό τρόπο από τους υπόλοιπους… Ήταν ο ΒουΒού για τον οποίο ο πιστός σου αναγνώστης Διαγόρας ο Μήλιος γράφει: “Πάλι με ληγμένο λιβάνι σε θυμιάτισε ο τράγος της ενορίας σου θρησκόληπτο τσόλι;
LOL! Καταπληκτική ατάκα, την υιοθετώ αμέσως, είναι ακριβώς αυτό που έψαχνα για να’χω να λέω στον Θου Βου κάποιες φορές που η λολάγρα χτυπάει κόκκινο”.
Το ευγενικό σχόλιο που δεν το λογοκρίνατε βέβαια, ήταν του untandag. Τέτοια ονειρεύονται να λένε οι αναγνώστες σου σε ευγενικούς ανθρώπους… Γι’ αυτό και δε σου αξίζει να έχεις εδώ ευγενικούς Χριστιανούς… Αν και έχεις
Κατά τα άλλα Λασκαράτε έχεις φάει τέτοιο εξευτελισμό που έτσι μού ‘ρχεται ν’ αρχίσω να σε υπερασπίζω… Αλλά ας μη δημοσίευες πράγματα που δεν ξέρεις καλά να μη γινόσουν ρεζίλι…
Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και ΟΧΙ Παλαιοημερολογίτης... Έχω μπόλικα πάθη/ελαττώματα τα οποία προσπαθώ να καταπολεμώ με τις μεθόδους που ορίζει η Εκκλησία... Δεν ανέχομαι τους συκοφάντες του Χριστού και της Εκκλησίας που, σαν τους Φαρισαίους της παραβολής, επειδή δεν μπορούν οι ίδιοι να μπουν στον Παράδεισο εμποδίζουν και τους άλλους...
Έχω δυο ιστολόγια... Το "Μετανοείτε" είναι προσωπικό. Το "Παρατηρητήριο του Ροίδη" το έφτιαξα για να καταγράφω δημοσίως τις συκοφαντίες αυτού του λυσσασμένου αντιχρίστου που επέλεξε το όνομα του μακαρίτη συγγραφέα Εμμανουήλ Ροίδη... κι έχει στήσει το αντίχριστο μαγαζάκι του στη διεύθυνση http://roides.wordpress.com.
Μην περιμένετε βέβαια να ασχολούμαι συνέχεια με αυτόν... Έχω σημαντικότερα πράγματα να κάνω. Θα ασχολούμαι όταν το επιτρέπει η πνευματική μου κατάσταση... Γιατί όποιος ανακατεύεται με τους βόθρους στο τέλος μυρίζει βοθρίλα...
